Bugün ülke yönetimine talip olan insanların siyasetlerinde esas, hak temelli olmasıdır. Hak, doğan her canlının sahip olduğu, bir başkasına devredemeyeceği veya bir başkasından devir alamayacağı bir unsurdur.
Hz. Ömer (r.a.), Mısır Valisi Amr b. el As’a şöyle demiştir: “Anneleri tarafından hür olarak doğurulmuş olan insanları ne zamandan beri köle ettiniz?”
Siyasette bir hak duruşu olmalıdır. Eğer hak üzerine durulmuyorsa o siyaset; menfaat üzerine kurulan siyaset, canavarlaşan bir siyasettir. Halbuki, siyaset birbirinin ayağını kaydırma adına yapılıyorsa bu siyaset ahlak temelli olmaktan çıkar ve şahsîleşir. Bu konuyu tarihî bir misalle şöyle izah etmek mümkündür:
3 ay gibi kısa bir zaman Başkurdistan cumhurbaşkanlığı yapan tarihçi Zeki Velidi Togan, Lenin’e şöyle demiş: “Sen bize söz verdin, hani Tataristan ve Başkurdistan müstakil olacaktı?”
Lenin’in bu sosuray verdiği cevap ise şöyle olmuş: “Sen siyaset ile ahlâkı karıştırıyorsun!”[1]
Aslında işine öyle geldiği için, konuyu karıştıranın kendisi olduğu bir vakıadır. Yalan ve aldatma üzerine dönen bu anlayış, günümüzde hâkim kılınmaya çalışılıyor. Devlet yönetimi erdemli insanların yönetimidir. Devlet yönetiminde bulunan idareciler, fikirlerini ve düşüncelerini çok rahat söyleyebilmelidirler. İnsanlar fikirlerini ve düşüncelerini rahat söyleyebilirlerse o toplum; doğruların telaffuz edildiği, birbiri hakkında daima güzel şeyleri düşünen, güvenli ve samimi insanların yaşadığı bir ülke haline gelir.
Dipnot: [1]Toker, Yalçın; Cumhuriyet Kavgaları ve Türk Cumhurbaşkanları, Toker Yayınları, İstanbul-1994, s.10.