Çocuklarımız da tohum ve Cenab-ı Hakk’ın Rahman ve Rahim isimlerinin tezahürü ile istidatları, kabiliyetleri inkişaf edecektir inşaallah. Çocuklarımızı da tohuma benzetirsek İslamiyet suyu ile en güzel çiçekler açacak ve bahar gelecektir. Tohumu toprağa ektikten sonra tevekkül ile onu toprağa emanet etmek gerektir. Tohumu her seferinde açıp bakmak, onu baskıcı davranmak çiçek açmasına engel olacaktır. Tohumlarımızı hürriyet güneşine yönlendirelim.

Bediüzzaman Said Nursi’nin beni en çok etkileyen yönü ömrü boyunca ‘istibdat’a karşı tavizsiz duruşu ve ‘Ekmeksiz yaşarım, hürriyetsiz yaşayamam‘ sözüdür. Düşünüyorum da bir insan hürriyetsiz nasıl yaşayabilir, nasıl nefes alabilir? Hele ki özgür ruhlu çocuklar.

Biz anneler çocuklarımıza karşı güçlü, disiplinli olmak istiyoruz. Biz kararı verelim, onlar itaatkar olsun, bizim sözümüzü dinlesin uyumlu olsun. Toplum içindeyken sessiz olsun, beni zor durumda bırakmasın. Çocuklarımızdan beklentilerimiz o kadar çok ki onlar bu yükün altında eziliyor. Tepkilerini bazen sadece ağlayarak gösterebilir. Evet ben şunu açık yüreklilikle söyleyebilirim ki ‘ben çocuklardan yanayım.’ Onları anlayalım, onların fikirlerini sorup birlikte istişare edelim. Çocuklarımızı hür bırakalım onlar neler yapabiliyor gözlemleyelim. Hür bırakmayı dengeli şekilde yapalım ki ipler yine bizim elimizde olsun.

Geçenlerde bir olaya şahit oldum. Ezan okunuyor, annesi oğluna yönelerek diyor ki; ezan okundu ezan duasını yapalım. Toplum içindeyken çocuk ha gayret yüksek sesle duaya başlarken bir an okumayı bırakıyor. Annesi toplum içinde muhterem hanımların olduğu ortamda oğluna kızıyor, bunu da yüksek sesle ifade ediyor. 

Evet bu olayı kendi içimde analiz etmeye başladım. Annenin bir hayali var toplum içindeyken oğlu duayı güzelce okusun ve başarsın. Başarma ve sonrası takdir duygusunu kendi yaşasın istiyor. Sizce bunun yolu nedir? Dini eğitim nasıl verilir ve biz annelere düşen vazife nedir? Biz kul olarak çocuklarımızın önüne faydalı ilim yollarını açarız, desteğimizi veririz sonucunu Cenab-ı Hak’a bırakırız. Gayret bizden, sonuç Allah’tan! 

Bazı dindar ailelerin çocuklarına bakıyoruz ki: Dinden, imandan uzaklaşmış, dini istibdatçı bir eğitim sanıyor. Bazı dindar annelerin çocuklarımıza uyguladığımız istibdatçı davranışlar sonucu çocuğumuz imandan soğuyor. İslam dini güzel ahlak dinidir, Peygamberimiz, güzel ahlaklı nesiller yetiştiren bize en büyük yol göstericidir. 

Sizlere ezan ile dalga geçip daha sonra sahabe olan Ebû Mahzûre’den bahsedeyim. Resûlullah’a karşı düşmanlık besleyen Ebû Mahzûre ile Kureyşli on genç ezan sesini işitince bir yere gizlendiler ve alaylı bir şekilde müezzini taklit ederek yüksek sesle ezan okudular. İçlerinden birinin güzel sesli olduğunu farkeden Hz. Peygamber onları yanına çağırttı ve kendilerine birer birer ezan okuttu. En son okuyan Ebû Mahzûre’nin sesini çok beğenerek ona ezanı öğretti; daha sonra namaz vakti gelince elini başına koyup alnını okşadı ve ezan okumasını emretti. Ebû Mahzûre bu emri isteksiz bir şekilde yerine getirdikten sonra Hz. Peygamber ona bir miktar gümüş para verdi ve kendisine dua etti. Gönlü İslâmiyet’e ısınan Ebû Mahzûre orada Müslüman oldu ve Hz. Peygamber’den kendisini Mekke’deki Harem-i şerif’e müezzin yapmasını istedi. Bu arzusunu kabul eden Hz. Peygamber, Mekke Valisi Attâb b. Esîd’e gitmesini ve yeni görevini ona bildirmesini söyledi. Gördüğümüz üzere Peygamberimizin (asm) eğitim konusundaki yaklaşımı hep sevgi hep merhamet hep güzel ahlak üzeredir..

(İstanbul’dan Nevşehir’e taşınmamız sebebiyle Ebubekir Said(yavrucuğum), Tahir, Cihangir, Emir, Mehmet Selim, Zeyneb, Zeyd, Meryem Ela, Tarık Hamza kardeşlerime çok teşekkür ediyorum.)