Rabbim madem bana lütfuyla bu eserleri okuyarak tanımayı ihsan eyledi, o zaman benim de en yakın arkadaşlarımdan başlayarak Nûrlar’ı tanımalarına vesile olmaya çalışmam gerekir ki bir nebze olsun şükrünü eda etmiş olayım…

Mimar Sinan caddesinde bulunan Çelik apartman isimli bir binaya taşındık…

Dört kişi kalıyoruz, kardeşlerimiz çok aktif… Benim eski çirkin hallerimden Nurlar’ın vasıtasıyla uzaklaşmam okulda çok müsbet bir tesir meydana getirdi… 

Artık gece namazlarına bile kalkabilen ve çoğu zaman oruçlu olan ve okulunu da aksatmayan birisiyim..

Münip Hoca daima bizimle… Artan şevk ve enerjisi, bitmeyen azmi ve fedakârlığıyla hizmette… Kâh ders yapmakta, kâh yemek yapmakta ve kâh temizlik işleriyle meşgul olmakta… Sık sık ziyafetler ve ikramlarla yeni yeni kişilere ulaşmaya çalışıyoruz…

Okuldan bazı arkadaşları derslere dâvet ediyoruz… Dikkatleri Nurlar’a çekmek için Risale-i Nurlar’da geçen soruları sık sık arkadaşların dikkatlerine sunuyoruz…

“Merak ediyorsan sohbetimize buyurun” diyoruz… Özellikle İmam-Hatip okulundan ve bilhassa yatılı kısmından pek çok öğrenciler gelmekte…

Yusuflar, Aliler, Mustafa’lar, Osmanlar, Ahmet’ler ve daha niceleri… Çok feyizli, heyecanlı ve hareketli dersler oluyor… Sohbetlere çoğu zaman sorulan bir sorunun cevabıyla başlanıyor ve herkes çok dikkatli dinliyor…

O dönem okulun birincisi, ikincisi ve üçüncüsü hep bizim kardeşlerimizden olmuştu… Eserleri tanıyanların pek çokları bugün elhamdulillah hizmette aktif olarak devam etmekteler… Burada eksik bırakacağım için pek çoğunun isimlerini zikretmiyorum..

Derse gelenlerin çoğunluğu imam-hatip okulundan… Sorulan soruların büyük bir kısmı siyasî ve içtimaî… O zamanlar Emirdağ Lâhikası-2’yi hiç okumadım, “Beyanat ve Tenvirler”in varlığından haberim olmadığı gibi eski dönem eserlerini de duymadım… Üstad, içtimaî ve siyasî konularla ilgili hiçbir şey söylememiş mi? Bende merak etmeye başladım…

Münip Hoca; nev’î şahsına münhasır biri… Sanki tek başına bir gurup… Pek çok kimseyle anlaşamamış… Bazı guruplara gitmiş gelmiş… Hatta 1974’de bizi de onların başka bir ildeki dershanelerine göndermişti… Değişik anlayışlarla hareket edenlerle zaman zaman teması olmuş olsa da hiçbiriyle uyum sağlayamamış…

1975 Temmuz’da bir gurup öğrenci arkadaşla birlikte Anadolu’ya geziye çıkıyor ve dershaneleri dolaşıyoruz. Nur cemaatının Yeni Asya Gazetesi’ni okuduğunu ve Üstadın içtimaî ve siyasî görüşlerinin olduğunu kısmen görmeye başlıyoruz…

Bu durum ise bizde sorgulamanın kapısını açtı. Gerçekten Üstadın gazetelere bakışı ne idi? Siyasî ve içtimaî görüşleri var mıydı? Münip Hoca Yeni Asya okuyucularına mesafeli. Ama cemaat ve abiler Yeni Asya okuyor…

(Devam edecek…)