“Ancak duaların kabulüne çok ciddi engeller var. En başta bazı büyüklerin hâlâ resmî ideolojiye sığınarak teslim olmaları gibi...”

Okuyucumuzun kendi dost ve akraba çevresinden verdiği ibretli örneklerin benzerlerini, belli günlerde resmî ideoloji ve sembollerine güzellemeler yapılan bazı sosyal medya paylaşımlarında da müşahede etmekteyiz.

Başörtüsü yasağının ayyuka çıktığı 28 Şubat dönemindeki protesto eylemlerinde ve mitinglerde de benzer hallere şahit olmuştuk.

Oralarda taşınan Zübeyde ve Latife Hanım posterleri ve onları referans gösteren siyasî söylemler bunun en çok bilinen örnekleri.

Halbuki başörtüsü yasağını dayatanlar bunu Atatürkçülük adına yaptılar, ki daha Kurtuluş Savaşının devam ettiği günlerde savaş sonrasındaki hedeflerini not ettirirken “Tesettür kalkacak” maddesini de yazdıran M. Kemal’in yaklaşımı bunu gerektiriyordu.

Tuhaf olan, başörtüsü hakkını savunanların bu yaklaşımdan medet ummalarıydı. Ve biz o zaman bu tavrı çok eleştirdik. Hukuksuz ve yasakçı dayatmayı, kaynağı olan adrese şikâyet edip ondan çare beklemenin hem netice vermeyeceğini, hem de zillet gibi alçaltıcı bir sonuç doğuracağını söyledik.

Bu tavrın, yasağın ömrünü daha da uzatmaktan başka bir işe yaramadığı da görüldü.

Resmî ideolojiye sahiplenme yönündeki diğer gayretler için de aynı şeyi söylemek mümkün. 15-20 Temmuz kasırgasında yerle bir edilen devâsâ medya organlarının, vaktiyle belli günlerde resmî ideoloji propagandası için nasıl kullanıldıklarını hatırlayalım.

Sonrasında yaşananlar ve gelinen nokta ortada. O abartılı övgü ve propagandalar da resmî ideolojinin ömrünü uzatmaktan başka bir sonuç vermezken, buna alet olanlar hiçbir şekilde yaranamadıkları “devrim muhafızları” tarafından insafsızca tasfiye edildi.

Üstelik bu tasfiyeler, kurulan kumpasla karşı karşıya getirilip çatıştırıldıkları, yine Kemalizmin ömrünü uzatmak için kullanılan ve onlar için de son kullanma tarihi yaklaşan “dindar” siyasetçilerin eliyle gerçekleştirildi.

Çare, 5. Şua’daki hakikatlerin idrakinde...