Kime sorarsanız mutlu olmak istediğini söylüyor ama; olamıyor, bulamıyor.

Belki de yanlış yerlerde arıyor. Sıkıntı, mutluluğun kendisinde değil.. nerede ve nasıl bulunacağında.. yolunun nereden geçtiğini bil(e)memekte.. – zenginlikte mi, güzellikte mi, kariyerde mi, otomobillerde, katlarda, yatlarda mı veya iyi bir eş bulmakta mı? –

Acaba bizi Yaratan bir yerlerde, nasıl mutlu olacağımızı yazmış olamaz mı?

Vermek istemeseydi, istemek duygusunu vermezdi ya hani...

***

Hikâye bu ya; Bir gün melekler mutluluğu saklamaya karar vermişler.

“Saklayalım da zor bulsunlar. Zor buldukları için belki kıymetini bilirler” diyerek başlamışlar araştırmaya.

Mutluluğu saklamak kolay değilmiş. Kimisi ‘Everest’in tepesine saklayalım’ demiş. Kimisi ‘Atlas Okyanusu’nun dibine.’ Pek çok yer düşünmüşler ama, hiç biri yeterince zor gelmemiş.

Derken meleklerden birisi, “içlerine saklayalım, içine bakmak kimsenin aklına gelmez” demiş.

İşte o gün bugündür mutluluk insanın kendi içinde saklıymış.

Evet.. Bir yerlere ulaşmak için, önce kendimize uğramalıyız. Çünkü gideceğimiz bütün yollar, önce kendimizden geçiyor.

Sokrat ‘kendini bil’ derken, Koca Yunus ‘ilim kendini bilmektir’ diyor. Çünkü ‘nefsini bilen, Rabbini biliyor, mutlu oluyordu.’

Rabbimiz de, formülü söylüyor:

“Onlar, inananlar ve kalpleri Allah’ı anmakla huzura kavuşanlardır. Biliniz ki, kalpler ancak Allah’ı anmakla huzur bulur.” (Ra’d 28)

***

Hayat bir yolculuk.. Her şeyi Allah yaratıyor ancak; insan cüz-i iradesini kullanarak kendi rotasını çiziyor, senaryosunu yazıyor ve baş rolünü oynuyor. Her insan kendi hayat gemisinin kaptanı...

Hayat her zaman bizim istediğimiz gibi akıp gitmiyor. Eskilerin ‘tûl-i emel’ dedikleri; yüksek ve uzun beklentilerimiz var. Bu beklentilerimiz karşılanmadığında, kendimizi mutsuz hissediyoruz.

Aslında mutlu olmayı bilenler küçük şeylerin huzuruna varmış olanlardır. Bir iyilik, bir gülümseme, tatlı bir bakış, ihlaslı bir duâ, muhtaç birine yardım... Dünyada sonsuz mutluluk yok. Ebedi mutluluk ‘diğer’ tarafta.

Fikirlerimizde inanç, kararlılık, esneklik, azim, güven ve tevekkül hakim olursa; hayatımız daha pozitif oluyor. ‘Güzel gören güzel düşünüyor. Güzel düşünen, hayatından lezzet alıyor.’

Işığı açmayı ve güzel görmeyi unutmadığımız sürece mutluluk her zaman vardır.

Çünkü mutluluk bir sonuç değil; fark edenler için, hayat yolculuğunun kendisidir!