Üçüncü Said’e geçişin yaşandığı dönem Afyon Hapishanesi’dir. Üçüncü Said iman hizmetiyle birlikte “hayat” ve “şeriat” hizmetlerinin sorumluluğuyla hareket etmiştir.
Bu dönemin karakteristik özellikleri arasında Bediüzzaman’ın demokratik bir tavırla siyaseti takip etmesi ve siyasetçilere mektuplar yazması gelir.
Bediüzzaman, dindar demokratlığı siyasî bir misyon olarak bu dönemde ortaya koymuştur. İçtimaî ve siyasî hayata bu dönemde sıkça yön vermiştir. Seçimlerde oy kullanmış ve Demokratlara açık destek vermiştir.
Risale-i Nur’un siyasî ve içtimaî mesleğini bu dönemde tesis etmiştir. Dolayısıyla Bediüzzaman’ın Üçüncü Said dönemi, Nur hizmetlerinin içtimaî ve siyasî duruşunun da netleşerek oturduğu bir dönemdir. Bu yönüyle Üçüncü Said dönemi, önceki dönemleri tamamlayıcı bir dönemdir.
“Afyon Mahkemesine ve Ağır Ceza Reisi’ne beyan ediyorum ki:
“Makam-ı iddianın asılsız istinat ettiği suçlar, siz de bilirsiniz ki, yok; beni cezalandırmaz. Fakat beni manen cezalandıracak vazife-i hakikiyeye karşı büyük kusurlarım var. Eğer sormak münasip ise, sorunuz; cevap vereyim.
“Büyük kusurlarımdan bir tek suçum, vatan ve millet ve din namına mükellef olduğum büyük bir vazifeyi dünyaya bakmadığım için yapmadığımdan, hakikat noktasında affolunmaz bir suç olduğuna ve bilmemek bana bir özür teşkil edemediğine şimdi bu Afyon hapsinde kanaatim geldi.”
Bediüzzaman Hazretleri, vazife-i hakikiyeye karşı kendisini kusurlu bilmekte ve bunu manevî bir mesuliyet olarak görmekteydi. Ona göre bu büyük kusur, dünyaya bakamadığı için, vatan, millet ve din namına yükümlü olduğu büyük vazifeyi yapmamış olmasıydı.
Bediüzzaman, 1950’den sonra, Eski Said döneminde yazdığı eserleri de tekrar nazarlara verir ve Eski Said ile Üçüncü Said’i buluşturur.
Üçüncü Said’in Hususiyetleri:
1-“Genç Said”leri hakiki vekil ve varis kabul etmesi.
2-Yeni hizmet açılımlarında talebelerine rehberlik etmesi.
3-Nazarları Risale-i Nur’a ve şahs-ı manevîye yönlendirmesi.
4-Nur dershanelerinin açılmasını teşvik etmesi.
5-Siyaseti takip etmesi ve siyasetçilere mektup yazması.
6-Gazeteleri takip etmesi.
7-İçtimai ve siyasi faaliyetleri.
Bediüzzaman, Eski Said’in Hutbe-i Şamiye ve Zeyilleri gibi hayat-ı içtimaîye medresesinde aldığı dersler ve konuşmalara, 1954 yılında geldiği Isparta’da, eserleri tekrar gözden geçirerek bunlara birçok şerh ve izahlar ekler.
Sonuç
Bediüzzaman hayatının üç dönemine ait üç unvanı, iradî bir tercih ile değil, ilahî bir sevk ile kullanmıştır. Dünyada, özellikle İslam âleminde meydana gelen değişimler ondaki değişimlerin itici gücü olmuştur.
Bediüzzaman’ın en büyük hedefi büyük Kur’an medeniyetini tekrar kalplerde ihya etmekti. Bu yıkımı tamir etmek onun hayatının temel gayesi olmuştur. Eski Said, Yeni Said ve Üçüncü Said unvanları, onun Kur’an medeniyetini tamir ve inşa sürecinde kat ettiği mesafelerin kilometre taşlarıdır.
Elhasıl; buraya kadar yapılan bütün bu izahlardan da anlaşılacağı üzere başta Nur taleberinin ve ehl-i imanın; içinde bulunduğumuz bu dehşetli felaket ve helaket asrının, Deccalî ve Süfyanî dinsizlik cereyanlarının, menhus plan ve tezgahlarına alet ve tabi olmamalarının en kısa ve kolay bir çaresi, Bediüzzaman Hazretlerinin, cadde-i kübra-yı Kur’âniye olarak tarif ettiği meslek ve meşrebinin bütün umde ve esaslarının, doğru bir biçimde anlaşılıp günlük hayata da doğru bir şekilde tatbik edilebilmesi ile mümkündür.
Bu da Bediüzzaman Hazretlerinin, üç şahsiyetinden, üç vazifesinden ve üç devre-i hayatından ibaret olan şahsiyet-i maneviyesinin doğru anlaşılmasından geçmektedir.
KAYNAKÇA:
1- Bediüzzaman’ın Üç Hayat Devri: Eski Said, Yeni Said ve Üçüncü Said (Köprü Dergisi Ekim 2010 Sayısı)
2- Ali Vapurlu, Bediüzzaman’ın Manevî Şahsiyeti/İçtimaî ve Siyasî Tesbitler