Yeni hayat, yeni başlangıçlar, yeni adımlarla, koşuşturmalarla canlanır, şenlenir varlıklar. Yeni hikmet sayfaları açılar, kapanır gören nazarlara. Gökyüzünün maviliklerinde bulutlar uçar gider, ömürler gibi. Yeryüzü hayatın faaliyetleriyle, renkleriyle, zenginlikleriyle değer kazanır. 

Farkında olanlar için: “Her mevsimde Zât-ı Zülcelâl’in emriyle âlem dolar, boşanır.”

Yaz mevsimine adım attığımız şu günlerde hâlâ kırkikindi yağmurları sağanaklarla, serpiştirmelerle devam ediyor. Hafiften esen rüzgâr, her tarafa misk gibi toprak kokusu taşıyor. Temiz havada, ıslak kaldırımlarda yürürken farklı duygular, anlamlı düşünceler canlanıyor zihnimde. Onuncu Söz’ün tefekkür ufuklarındayım. Cadde boyunca parlayan vitrin ışıkları cezbetmiyor, ağaçlardaki kuş sesleri kadar.

Kalabalıklar… Zihinlerde afakî kurgular, meçhul korkular, kuşkularla mütereddit, durgun, yorgun bakışlarla selâmsız geçen asık çehreler. İnsanlık, İslâm’ın ter ü taze iman esaslarından mahrum kalsaydı ne olurdu? sorusu akla geliyor. “Yoksa nazar-ı dalâletin gördüğü gibi, muvakkat ve zahiri bir hayat altında, her bir âlem, büyük ve müthiş birer cenaze ve karanlıklı bir virane âlem olacaktı.”

Nur ikliminin gönüllere hitap eden parlak iman hakikatleri. Tekrar Onuncu Söz’ün basamaklarındayım. Tevhid delilleri ve haşri ispat eden kıymetli hakikatlerin ruhuma verdiği ferahlık, huzur, sükûn ve inşirah hali… Kâinattan süzülen ve gözle görülen harika misaller, Kur’ân âyetlerinin izahı, tefsiri, işaretleri, beşaretleri. Allah’ın varlığı, kudreti ve haşrin gerçeklerini aklı, kalbi, ruhu ikna ederek izah edilen hususlar, suretler. Dünyadaki faaliyetlerde haşrin numunelerini nazara veren ilmî gerçekler…

İşhanı’nın zemin katında, Mehmet Ali’nin tamirci dükkânı var. Uzun yıllardır tanırım hoş sohbet, mütevazı bir saraç ustası. Çanta, valiz, deri ceket tamirleri yapıyor. Yetiştirme yurdu hayatı… Askerî Fabrikanın Saraçhane kısmından emekli olalı aynı işe devam ediyor. Dikiş makinası, örs, çekiç, pense, kanca, zımbalar, perçinler, fermuarlar, tamir malzemeleriyle raflar dolu. O dükkânda malzemenin yeri zamanla değişir. Raflardaki kırmızı kitapların yeri hiç değişmez. Usta’nın oturduğu yerden elini uzatıp alabileceği mesafede olur.  

Selâmlaşma ve görüşmenin akabinde Mehmet Ali Eroğlu, sohbeti tatlı bir noktaya taşıdıktan sonra rafa uzandı. Şuâlar’ı aldı ve işaret koyduğu sayfayı açtı. Âyetü’l- Kübra’dan okumaya başladı. Çıraklık yıllarında eğitim almamış bir kimse gibi değil; kürsüde ders veren bir hoca gibi vakarlı duruşuyla, dolgun ve düzenli sesiyle, tane tane telâffuz edilen kelimelerle kâinattaki yardımlaşma hakikatini okuyordu. Bütün varlıklar, sanki o küçücük dükkânda toplanmışlar, her biri hikmetiyle Rabbimizi işaret ediyorlar gibiydi.

Yıldızlardan ta canlıların vücutlarından hücrelerine, çiçeklerin süslü yüzlerine, mısır ve nar gibi meyvelere kadar nizam, intizam, tanzim, tezyin, tavzif, tedbir… hakikatleri inayet cilveleri, Esma-i İlâhî’nin tevhid nişanları, kâinat yüzünde parlayan tecellileri nakışları izleri, işaretleri şiddet-i zuhurla Hâlıkımızı tarif etmesi ruhumda tarifi imkânsız marifet ve muhabbet pencereleri açtı.

Okunan lâtif tatlı hakikatler, bir taraftan peşpeşe inen rahmet damlacıkları gibi hissiyatımı, duygularımı ve lâtifelerimi okşuyor, ruhanî lezzetlere İlâhî aşkın ulvî duygularını, insicamını ve esrarını tattırıyordu. Bir taraftan da afakî âlemde meftun olduğumuz mecazi muhabbetlerden kalan dünyanın fani, zail, aldatıcı kirlerini, tortularını temizliyordu. Nezafetten kalbim, nefsim ve ene duygularım da nasibini almıştı.    

Ustaya veda ederken gökyüzü açılmış, ikindi güneşi yüzünü göstermişti. Her an değişen zaman aynasının farklı bir âlemine yeni bir adım daha atmıştım. Elimde tamir olmuş bir valiz ve Nur deryasından bir nebze nasip almış olmanın huzuruyla evin yolunu tutmuştum...