Yeryüzü renklerle, şekillerle, çiçeklerle süsleniyor, canlılarla diriliyor, hoş nağmelerle, latif seslerle bir şeyler anlatıyor. İnsan ömrü gibi geçen mevsimler, zamanın aynasına hükmünü, sırrını, sözünü, özünü, işaretlerini bırakıp gidiyor. Aslında her mevsimin şuur sahiplerine anlattığı çok şeyler var.

Bahar gençliğin, güzelliğin, iradenin, gücün, heyecanın, coşkulu delikanlı zamanı, İlahî aşkla mecazî aşkın kesiştiği nokta. Yaz mevsimi bolluğun, bereketin, olgunluğun, zenginliğin tecelli ettiği murakabe, idrak etme ve muhasebe ile düşünme vakti. Güz mevsimi, ayakların yere bastığı yaşlanmışlığın, ayrılıkların, kayıpların, mahrumiyetin, vedaların işaretleri olan seslerin bestelerini çalan bir senfoni… Dökülen yaprakların anlattığı hüzünlü ihtiyarlık ânı. Kış, uçup gidin zamanın, sayılı dakikaların, mahdut ömrün bittiği, fırsatların kaçtığı ölümün soğuk yüzü, beyaz işaretler,  kar ve kefen. 

Bahar kır çiçeklerinin rengiyle zarif, kibar, estetik, simetrik, şekillerle, desenlerle süslenerek Rabbimizi cemil isminin tezahürlerini, tecellilerini gösterir. Güzelliklerini tarif, tazim, zikir, şükür ettiklerini düşündürür. Bir cenaze vesilesiyle kabirdeyiz. Yanımdaki arkadaşıma yerdeki kır çiçeğini işaret ettim. Keşke şu sarıçiçeğin söylediklerini anlasak, dedim. Yunus Emre gibi konuşsak, dedim. Yunus Emre, konuşmuş mu? dedi. “Sordum sarıçiçeğe…” Hatırladı: “Çiçek eydür… Hak La ilahe İllallah…” Her şey arzın halifesi olan insanların hizmetine verilmiş. Bize bakıyor, bize hitap ediyor. 

Mekânın hassas sükûnetinde Yasin Suresi’ni dinliyoruz: “Ol!”der; oluverir.”Ayet, Allah’ın kudretini, azametini hatırlatıyor. Asırlarca her baharda yüz binlerce hayvanlar ve bitkilerin nesilleri eğitimli, disiplinli ve düzenli bir bir ordu gibi nizam intizamla yeniden yaratılmış, vücut verilmiş. Hayatın devamına lazım olan ihtiyaçları temin edilmiş. Yeryüzünü nimet sofrası yapan Rabbim, rahmet hazinesinden mahlûkatına sonsuz inamlar, ihsanlar, ikramlar vermiş.

Bütün bu faaliyetlere iman nuruyla bakıldığı zaman; güzellikler, sesler, şekiller, ölçüler içinde her şey sahibini tanıtır. “…bütün kâinat gül ve reyhanlarla müzeyyen bir cennet şeklinde görünür.” “Hattâ kulaktaki zar, nur-u iman ile ışıklandığı zaman, kâinattan gelen mânevî nidaları işitir. Lisan-ı hal ile yapılan zikirleri, tesbihatları fehmeder.” (İşârâtü’l-İ’câz, s.71)

Gökteki yıldızlardan yerdeki çiçeklere kadar her şey Rabbimizi bize tarif ediyor. Her birinin üzerindeki sanat, nakış, güzellikler O’nun isimlerinin varlıklar üzerinde tecellilerini, işaretlerini, tezahürlerini gösteriyor. Allah’ın kudretine, azametine, hikmetine, yaratmasına güneş ile zerre eşittir. Rabbimin rahmeti geniştir, hiçbir şey O’na ağır gelmez, intizamı bozmaz, kusur ârız olmaz.

“Şimdi bak Allah’ın rahmet eserlerine: Yeryüzünü ölümünün ardından nasıl diriltiyor? Bunu yapan, elbette ölüleri de öylece diriltecektir; O her şeye hakkıyla kàdirdir.” (Rum Sûresi, 50)

Kâinat kitabını iman, ilim, irfan ve tefekkürle mütalaa etmeliyiz. Rabbimizi bize tarif eden delilleri öğrenmeliyiz. Ne söylediklerine kulak verip  anlamalıyız.