Annesi kendisini beslemekle görevlendirilmiş bütün herşey dünyaya gelen misafirin etrafında pervane olur. Baba çocuklarının rızıklarını temin için didinir. Anne çocuğuna en güzel giyecekler sararak onu dış etkenlerden korur, beşiğini yavrunun rahatsız olmaması için üzerini örtülerle sanki bir koruma içine alır.

Halbuki bizleri buraya gönderen peşimizden rızkımızı temin eden, hava ve suyu hazır, atmosferi üzerimize bir örtü gibi örten Zat-ı Zülcelâl bizi seviyor ve rahatımız için güneşi bir lamba, ayı bir takvim, dünyayı da bir beşik yapmış. Rahatımız için geceyi ve gündüzü peşi peşine takmıştır. Rızkımızın temini için gündüzü, rahat ve istirahatımız için geceyi halketmiştir. Gökyüzünü yıldızlar ve gezegenler ile donatan Yüce Rabbimiz bize merhameti ile rahmet dediğimiz yağmuru bitkilerimizin büyümesi için bütün canlıların imdadına yetiştirmiştir. İnsanlar zamanla verilen bütün bu nimetlerin şükrünü unutmuş, gaflet ve dalâlette boğulmuştur. İnsanın bu zulmü neticesinde Allah nice zalimleri başımıza musallat etmiş. İnsan zulmetmiş, kader ise adalet etmiştir.

Onun için hiçbir zulüm kıyamete kadar devam etmez, hiçbir zalimde zulmünün cezasını görmeden ölmez.

Ne diyelim, “zalimin zulmü varsa, mazlumun Allah’ı var” deyip zalimleri Allah’a havale ederek onları zulüm ve günahları ile başbaşa bırakmalıyız.

Bugün dünyayı kana bulayan zalimler ile insanlığı zulümleri ile inleten caniler birgün mutlaka Allah’ın gazabına uğrayacaktır.