Cenab-ı Hâkk’ın ikram ve ihsanlarına en çok ve en fazla muhatap olduğum bir zaman dilimindeyiz. Havaların ısınmasıyla meyve ve sebzelerin bolluğu ile boş zamanlarının fazla olmasıyla; yaz kendine has özellik ve güzellikleriyle ruhumuzu, aklımızı, bütün bedenimizi adeta doldurarak doyuruyor. Kış ve sonbahar mevsimlerine hazırlık yapıyor.

Dört mevsimin de güzelliklerini Cenab-ı Hak vermiş. Fakat yaz mevsimi nimetlerin ve ihsanların çokluğu ve çeşitliliği ile göze çarpıyor. Bu bolluk, bereket ve nimetlendirme bizleri rehavete, tembelliğe, dünya adına işlere ağırlık vermeye ve Allah muhafaza etsin sefahete sevk etmemelidir.

İtidal ve aşırıya kaçmamak her zamanın kuralıdır. Bu kadar nimet, bunlardan fazla şükrü, hamdi ve zikri, tesbihi, kulluğu/ubudiyeti ister, iktiza eder. Yazın gark olduğumuz nimetlerin arasında, içinde, önünde ve sonunda imanımızın gıdası olan ve mutlak manada vücudumuzun ihtiyacı olan manevî çeşitliliğe; Kur’ân okumaya, Kur’ân tefsirleri okumaya, Kur’ân hizmetkârlarıyla ifratkârane buluşmaya, bir araya gelmeye, görüşmeye ve sohbetlerde bulunmaya ihtiyaç duymalıdır ve illâ ki bir ihtiyaç gibi yerine getirilmelidir. Ekmeğin, suyun, havanın ihtiyaç olduğunu bilen ve gören akıllar bu manevî çeşitliliği olan ihtiyaçları da muhakkak göz önüne almalıdırlar ve gereğini yapmalıdırlar.

Zaman kendi adına hiçbir şekilde ben gelip geçiyorum demez. Zamanın içerisinde yaşayan, hayat sürenler ne yapıp, ne yapmadıklarını kontrol ederek zamanın nasıl gelip geçeceğine hüküm verip bir değerlendirme yapabilirler.

Öyle ise aldanmakta ve hem kendimizi, hem de başkalarını aldatmakta fayda yok. O ki zaman gelip geçiyor. İyi, güzel, faydalı ve zararsız geçsin.

Başkalarına özenerek, şu şunu yapıyor, bu bunu yapıyor diyerek kıymetli zamanları heba etmek ve özentinin, merak gidermenin ötesine geçememek bir boş, başıboş avarelik ve hebaen mensur olmaktan başka bir şey değildir.

Gelin o zaman dolu dolu, faydalı, imanlı, Kur’ânlı, İslâmlı güzel bir yaz mevsimini geçirmeye gayret edelim.