İnsanların manevî olarak kişilik oluşumu ise ağlamakla, gülümsemekle, konuşmakla, manaları ifade etmekle başlar. Sonra iyi, kötü; zararlı, faydalı, menfaatli, menfaatsiz gibi binlerce huy, âdet, prensip, kural, emir ve yasaklarla oluşur ortaya çıkar.

Mü’minin sıfatları ve hallerinin oluşumu, ortaya çıkması ise imanla olur. İmanın mertebelerini yavaş yavaş veya hızlı bir şekilde kat’etmekle, geçmekle olur veya oluşur.

İman hayatın hayatı ve maharetli, sihirli bir anahtarıdır. İmanla hayata ne lâzım, ne lâzım değil en doğru ve faydalı bir şekilde ulaşılır. Aynı zamanda iman muazzam bir zırh, koruyucu kalkandır. İman insanı hayatı boyunca iki dünya için de korur ve kollar.

O zaman bize düşen görev, vazife nedir? Esaslı bir şekilde imanı hakkıyla ve hakikatıyle elde etmektir. İman hakikatlarının en derin meselelerine vakıf olmaya çalışmak, bu yolda gayret göstermektir.

Elbette en çok unutmayacağımız ve aklımızdan çıkarmayacağımız şey ise faydalı, doğru, hakikatli ve iyi hallerin, nesnelerin ve fikirlerin daima muzır ve şeytanî manileri olur.

Bu şeytanlara ve muzır manilere de daima nefsimizi ve hevesatımızı imanla, iman hakikatlarıyla susturmamız ve gemlememiz lâzımdır.

Daima bizleri kötülüğe sevk eden nefsanî istek ve arzularımızın susturulması, gemlenmesi ise ancak ve ancak imanı bütün hakikatıyla elde etmek ve bütün hakikatlarıyla fiilî olarak hayatımızda yaşamak, göstermekle olur.

Bize düşen görev Rabbimizden böyle bir imanı istemek ve böyle bir imanı elde etmek için elimizden geldiği kadar gayret göstermektir.