Her zaman zikrettiğimiz ve yazdığımız gibi, imanlı, inançlı ve istikameti arayan insanların da, hayatta yapmaya kalkıştıkları ve ulaşmak, muvaffak olmak istedikleri işlerin de bir plânı, programı vardır.

Dünyaya ait, dünyada kalacak işlerin daima bir plânı, programı, hedefi belirleniyor, yapılıyor. Uygulamalarda da daima bu yapılan programa uyuluyor, eksiksiz olarak yapılmaya çalışılıyor.

Ahirete dair ve ahiretle alâkalı herhangi bir iş, yapılması mecburî olan bir fiil/amel varsa hemen aniden, plânsız, programsız ve istenilen dışında da olsa hemen yapılabiliyor.

İnsan hodgam ve hodbindir. Daima kendine yapılacak işlerde kâr, zarar hesabını daima ve büyük bir özenle, titizlikle yapar.

Eğer bu işler dünyaya ait ise yukarıda zikrettiğimiz gibi özenle hemen yapılır. Erteleme ve gecikmeye mahal verilmez. İş ahiretin işlerine gelince maalesef bir sallapatilik, tehirler, gecikmeler, unutmalar ve bir vurdumduymazlık söz konusu oluyor. Nasıl olsa bir hesaplaşma ve kâr-zarar tablosu şimdilik ortada gözükmediği gibi…

Bu bir hastalık hem de şu içerisinde bulunduğumuz ahirzaman ortamında zirve yapmış bir hastalık, maraz, dert ve günahlar grubu. Ve bu hastalığın bir halkasına severek ve isteyerek takılan adam bütün halkaların zincirleme esiri, tutsağı olabiliyor.

Çare, çare, çare!.. Tez vakitte… En kısa zamanda taklidi iman dairesinden tahkiki iman dairesine geçebilmek. İmanı kuvvetlendirmek. İmanî eserleri okumak, dinlemek, yazmak. İman deyip başlamak, iman deyip her işi bitirmek. İmanın zafiyetinden yine imanın güç ve kuvvetine sığınabilmektir.