On Dokuzuncu Nükteli İşaret

Sâbık İşaretlerde, Resul-i Ekrem Aleyhissalâtü Vesselâm Cenab-ı Hakk’ın resulü olduğu gayet kat’î ve şüphesiz bir surette ispat edildi. İşte risaleti binler delâil-i kat’iye ile sabit olan Muhammed-i Arabî Aleyhissalâtü Vesselâm, vahdaniyet-i İlâ­hiyenin ve saadet-i ebediyenin en parlak bir delili ve en kat’î bir bürhanıdır. Biz şu İşarette, o muşrık, parlak delile ve nâtık-ı sadık bürhana, hülâsatü’l-hülâsa bir icmâl ile küçük bir tarif yapacağız. Çünkü madem o delildir ve neticesi marifet-i İlâhiyedir; elbette delili tanımak ve vech-i delâletini bilmek lâzımdır. Öyle ise, biz de gayet muhtasar bir hülâsa ile, vech-i delâletini ve sıhhatini beyan edeceğiz. 

Şöyle ki: Resul-i Ekrem Aleyhissalâtü Vesselâm, şu kâinatın mevcudatı gibi, Hâlık-ı Kâinatın vücuduna ve vahdetine kendi zatı delâlet ettiği gibi, o kendi delâlet-i zatiyesini, bütün mevcudatın delâletiyle beraber, lisanıyla ilân etmiştir. Madem delildir; biz o delilin hüccet ve istikametine ve sıdk ve hakkaniyetine on beş esasta işaret ederiz:

Birinci Esas: Hem zatıyla, hem lisanıyla, hem delâlet-i haliyle, hem kàliyle kâinatın Sâniine delâlet eden şu delil, hem hakikat-i kâinatça musaddak, hem sadıktır. Çünkü bütün mevcudatın vahdaniyete delâletleri, elbette vahdaniyeti söyleyen zatı tasdik hükmündedir. Demek, söylediği dâvâ da umum kâinatça musaddaktır.

Hem beyan ettiği kemâl-i mutlak olan vahdaniyet-i İlâhiye ve hayr-ı mutlak olan saadet-i ebediye, bütün hakaik-ı âlemin hüsün ve kemâline muvafık ve mutabık olduğundan, o, dâvâsında elbette sadıktır.

Demek, Resul-i Ekrem Aleyhissalâtü Vesselâm, vahdaniyet-i İlâhiyeye ve saadet-i ebediyeye bir bürhan-ı nâtık-ı sadık ve musaddaktır.

İkinci Esas: Hem o delil-i sadık ve musaddak, madem umum enbiyanın fevkinde binler mu’cizat ve neshedilmeyen bir Şeriat ve umum cin ve inse şamil bir dâvet sahibi olduğundan, elbette umum enbiyanın reisidir. Öyle ise, umum enbiyanın mu’cizatlarının sırrını ve ittifaklarını câmi’dir. Demek, bütün enbiyanın kuvvet-i icmaı ve mu’cizatlarının şehadeti, onun sıdk ve hakkaniyetine bir nokta-i istinad teşkil eder.

Hem onun terbiyesi ve irşadı ve nur-u Şeriatıyla kemâl bulan bütün evliya ve asfiyanın sultanı ve üstadıdır. Öyle ise, onların sırr-ı kerametlerini ve icmakârâne tasdiklerini ve tahkiklerinin kuvvetini câmi’dir. Çünkü onlar üstadlarının açtığı ve kapıyı açık bıraktığı yolda gitmişler, hakikati bulmuşlar. Öyle ise, onların bütün kerametleri ve tahkikatları ve icma’ları, o mukaddes üstadlarının sıdk ve hakkaniyeti için bir nokta-i istinad temin eder.

Hem o bürhan-ı vahdaniyet, sâbık işaretlerde görüldüğü gibi o kadar kat’î, yakînî ve bâhir mu’cizeleri ve harika irhasatları ve şüphesiz delâil-i nübüvveti var ve o zatı öyle bir tasdik ediyor ki kâinat toplansa onların tasdikini iptal edemez.

Mektubat, s. 230

LÛ­GAT­ÇE:

bürhan: Delil.

delâil-i kat’iye: Kesin ve şüphesiz deliller.

delâlet-i zatiye: Kendi zatı ile, bizzat kendisini eserleri ile göstermek suretiyle olan delâlet.

muşrık: Parlayan, aydınlatan, nur saçan.

nâtık-ı sadık: Dosdoğru konuşan.

saadet-i ebediye: Sonsuz mutluluk.

vahdaniyet-i İlâhiye: İlâhî birlik, Allah’ın bir ve tek olması.