Bu durum iki genel başkan tarafından seçilip listeye konulan ve seçmene tasdik ettirilen vekillerin kültürel seviyesinden, bağlantılarından ve entelektüel kalitesinden bile ölçülebilir durumda.

Bunun anlamı şu: AKMHP siyasî manevralarda kitlesini yönlendirecek, bir arada tutacak ve gerekirse yeniden toparlayıp ayağa kaldıracak “çekici kitle”den artık mahrum. Yani ümitli olmalıyız.

Bu mahrumiyet hali, kurdukları ve adına “Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemi” dedikleri ucubeyi tahkim etmek üzere hazırladıklarını söyledikleri Anayasa taslaklarının akademik destek ve kamuoyu desteği yönünden zayıflığında da kendisini gösteriyor. 2010 Anayasa rüzgârının fırtına olup estiği yerlerde, şimdi adeta “yaprak kımıldamıyor”.

Kendileri de biliyor ki bu taslakların seçmende ne ölçüde karşılık bulacağı hususu doğrudan “çekici kitle”nin gücüne bağlı.

Ve fakat, bilhassa “tek adam” rejiminin artık iyice gün yüzüne çıkan risklerinden, güdümlü yargının adaletsizliklerinden ve denetim süzgeçlerinin kaldırılmasıyla dolan kanalizasyon pisliklerinin sistemi tamamen tıkamasından sonra o kitleleri artık darmadağın.

Buna karşılık muhalefetin de parlamenter sisteme dönüş çalışmalarına hız verdiği görülüyor. Ki bu, Anayasal sistem açısından bizce de doğru strateji. Geliştirilerek sürdürülmeli.

İki cepheli cephe siyasetini, gerginlikten nemalanan AKMHP, bilinçli bir tercih olarak başlattı. Bu siyasî gerginlikten geri dönebilmek için, önce AKMHP devletinin “karşıda” konumlandırdığı ikinci cephenin “dönüş” konusunda ittifak etmesi ve ittifakını “o öyle, bu böyle” demeden sürekli güçlendirmesi gerekli.

Nitekim bu konularda muhalefetin açıklamaları ve hazırlıkları sürüyor ve ümit verici.

Dün de Meral Akşener Hanımefendi partisinin grup toplantısında “İyileştirilmiş ve Güçlendirilmiş Parlamenter Sistem” adını verdikleri sistem hamlesini somutlaştırdı. (Şimdiden söyleyelim, bu uzun ada uygun bir kısa ad da lâzım).

Gerekçe olarak şunları söyledi:

“12 Eylül darbesi ve devamındaki süreç, yüksek seçim barajı ve seçim kanunundaki çarpıklıklar, iktidar partilerine aldıkları oy oranından daha büyük bir güçle ülke yönetme imkânı verdi. Ülke yönetimini ortak akıldan uzaklaştırdı. … Yüzde 50 artı 1’i sağlamak için her şeyin mubah görüldüğü bu sistem, siyaseti, seçmeni ve dolayısıyla milletimizi kutup- laştırdı.”

Teklif ettikleri sistemi izah için de şunları söyledi: “Partili Cumhurbaşkanlığı sistemiyle içine düşürüldüğü sıkıntılardan çıkış yoludur. Adaleti, vicdanı liyakati, ortak aklı, … devletle milleti yeniden buluşturan bir ilkesel çerçevedir.”

Gerçi açıklamadaki bazı hususlara herkesin kendince itirazı olabilir.

Meselâ “iyileştirilmiş ve güçlendirilmiş parlamenter sistem ilkeleri olarak belirlediğimiz ilkeler, demokratik hukuk devleti idealimizin özünü oluşturan, özgür birey, güçlü STK’lar, güçlü devlet ve bunlarla birlikte güçlü millî ekonomimizin inşasını sağlayacak temel yapı taşlarıdır” cümlesindeki “güçlü devlet” ve “güçlü millî ekonomi” vurgusuna bizim bilhassa itirazımız var.

Ama bu konu ve bütün diğer ihtilâf konuları sonraki mesele. Öncelik “makule dönüş”te. Bunun için de teferruatta ve ikincil meselelerde takılmamak ve boğulmamak şart. Hem bizim gibi dışarıdan bakıp yön vermeye çalışanlar için ve hem de siyaset ehli için.

Sistem teklifini incelemeye yarın devam edelim…