Sahabe efendilerimiz (ra) hemen bütün vakitlerinde Peygamberimiz (asm) ile beraber olmayı tercih ederlerdi. Bu tercihlerinin sebebi de “Peygamberimizden (asm) bir söz duyar mıyız, bir hareketini görür müyüz” düşüncesiydi.
Çünkü Peygamberimizin (asm) bir sözünü veya bir hareketini hafızalarına almak ve onu uygulama safhasına koymak onlar için dünyanın en önemli işiydi.
Haricilerle yapılan bir savaşta Peygamberimiz (asm) karşı taraftan, kolu omzuna yakın bir yerden kesilmiş ve kesik olan yerden de meme gibi üzeri tüylü bir et parçası olan birinin öldürüleceğini söyler.
Gazadan sonra sahabe efendilerimiz, uzun aramalardan sonra tarif edilen cesedi bulduklarında, Peygamberimizin (asm) sözünün gerçekleşmesinin sevincini adeta bayram etmişti. Hz. Ali de bu olayı Peygamberimizin (asm) hakkaniyetine hüccet göstermiş, hem mu’cize-i Nebeviyeyi ilân etmiş. (19. Mektup)
Hz. Ali’ye “Senin sakalın başının kanıyla ıslanacak” diye haber vermiş. Hz. Ali o adamı tanıdığı halde (Abdurrahman İbn-i Mülcemil-Harici) bir şey yapmamış. Peygamberimizin dediği gibi olay gerçekleşmiştir.
İstanbul’u fethedecek kumandan ve askerlere verdiği müjdeye mâsadak olabilmek için İslâm ordusu defalarca İstanbul’a fetih için gelmiştir.
İslâma ait fitnelerin ayyuka çıktığı, içinde bulunduğumuz ahir zamanın ahiri için de birçok hadis-i şerifler mevcuttur.
Ancak ahir zamanda çıkacak deccalın İslâmlar içinden çıkıp, kandırmakla ve münafıkane hareket edeceğinden Müslümanların imtihanları da o nispette zor olacaktır.
Ahir zamanda, Nübüvvet makamı ve Hadis-i Şeriflere yönelik inkârlar olacağı hakkında Peygamberimiz (asm) şöyle buyurmuş: “Öyle bir zaman gelecek ki, bir adam koltuğuna yaslanıp, benim hadislerimden bir hadisten bahsedilince: “Bizimle sizin aranızda her konuda Allah’ın kitabı yeterlidir. Onda bulduğumuz helâl şeyleri helâl sayar, haramları da haram kabul ederiz” diyecektir. Dikkat edin! Allah resulünün (asm) haram kıldığı şey, aynen Allah’ın haram kıldığı şey gibidir. (Yani kitapla sünnet arasında ayırım yapılmaz) (Ebu Davut, Tirmizi, İbn-i Mace)
İslâmın bu kadar çok gruplara ayrılması ile ilgili; “Ahir zamanda ümmetim yetmiş üç fırkaya ayrılacaktır. İçlerinden birisi fırka-i naciyedir (kurtulacaktır) Onlar kimdir? dediler. Buyurdu ki; bana ve ashabıma tabi olanlardır” (Ebu Davut, İbn-i Mace, Tirmizi.)
Peygamberimizin (asm) bu sözlerini o güne mahsus değil, kıyamete kadar uymamız gereken düsturlar olarak görmeliyiz. Gerçekleşen Hadis-i Şeriflerini gördükçe sahabelerin sevindiği gibi sevinmeliyiz. “De ki; Eğer Allah’ı seviyorsanız bana uyun ki Allah da sizi sevsin ve günahlarınızı bağışlasın.” (Al-i İmran s. 31)