Yıl 1967; bahsettiğim yıllarda ideolojik faaliyetler hat safhada idi. Ağabeyimin 4-5 arkadaşı ile birlikte kalıyorduk. Hepsi de ileriki yıllarda siyasal İslâm fikrinin gelişmesine büyük katkısı olan MTTB (Millî Türk Talebe Birliği) üye kimselerdi. O yıllarda Fehmi Koru, MTTB İzmir Şubesi başkanı, ağabeyim de sekreterdi. Hem kendi fikirlerini geliştirmek, hem de düşmanı kendi silâhı ile vurmak, fikri ile farklı görüşteki gazetelerde alıyorlardı. Milliyet, Devrim, Bugün, İttihad, And isimli gazeteleri evimizde görüyordum. Yeni Asya’yı 1971-72 olabilir.

İzmir’in meşhur Kemeraltı caddesi var. Bu caddenin girişinde gazete bayiinde, Yeni Asya’nın ilk sayfasında bir karikatür vardı. Vehip Sinan’ın çizdiği karikatür dikkatimi çekmişti. Necip Fazıl, Necmeddin Erbakana, bir kısım oyun malzemelerini göstererek “Necmeddinciğim, sana neler öğreteceğim neler” diyordu. Biraz da bozulmuştum. Ne de olsa ağabeyimin tesiri ile Siyasal İslâm sempatizanı idim. 1973 yılında Allah rahmet eylesin bir akrabam kanalıyla Yeni Asya Cemaatini tanıdım... Cemaatimizin Yeni Asya’nın okunması yayılması ile ilgi gayretleri çok dikkatimi çekmesine rağmen, ben pek katılmıyordum... Birlikte kaldığımız ağabeyler benim farklı düşüncede olmama rağmen, beni idare ediyorlardı.

1973 veya 74 olabilir. Isparta’ya ilk defa Hekimoğlu İsmail konferans vermek için geldi. İlk defa bir yazar görüyordum. 1976 yılında o zamanki yazarlarımızdan İhsan Atasoy Isparta’ya asteğmen olarak geldi. Kendisi benimle çok özel ilgilendi, bir yazarın benimle ilgilenmesi ve mantıklı izahlar yapması, Siyasal İslâm fikriyatını ve gazetesini bırakma fikri kararını verdirdi.

1977 Ekim ayında İzmir’e Üniversite okumaya geldim. 1977-1980 yılları Türkiye’nin karışık yılları idi. Sanki Türkiye’de yerleşim yerleri fikirlere göre bölünmüştü. Komünistler, Ülkücüler az da olsa Siyasal İslâmcılar… Herkes hâkim olduğu yerlerin sahibi idi. Benim okuduğum Ege Üniversitesi’nin hâkimi Komünist fraksiyonlardan Dev-Yol örgütü idi. Bizlere hiçbir faaliyet yaptırmıyorlardı. Hâkim oldukları yerleri kendi usûllerine göre idare ediyorlardı. Çizdikleri sınırı aşanları kendi usûllerine göre cezalandırıyorlardı. Maalesef o yıllardaki hükümetle birlikte çalışıyordu. Biz de birlikte bulunduğumuz arkadaşlarla istişare ederek, en iyi şekilde kendimizi yetiştirme kararı aldık. Zamanımızı en ideal şekilde kullanacaktık. Çok güzel okuyor, adeta birbirimizle yarışıyor idik.

Bir gün PTT’ye gitmem gerekti. Yolda zamanı değerlendirmem gerekiyordu. Yeni Asya’yı iki elimle açıp hem okuyup, hem yürüyordum. Bugünkü cep telefonu kullananlar gibi… Yürürken, birden 2-3 kişi üzerime saldırdı. Aniden üzerime gelince toparlanamadım. “Bu başlık ne? Bu gazete kimin?” diyorlardı. Gazetemizin başlığı “Kızıllar Tarsus’ta terör estirdi” dikkati çekmiş. Meğer Leninci İGD’nin önünden gazeteyi okuyarak geçmişiz. Yapacak bir şey yoktu. Karakola gitsek bir dayak da orada yeme ihtimali vardı.

1980 ihtilâli gazetemize adeta savaş açtı. Benim neşriyatımı seçtiğim yıllar, bu yıllardı. Yeni Asya, Yeni Nesil, Tasvir, Hür Yurt gazeteleri ihtilâlci çeteler tarafından kapatıldı. Bu dönemde biz elimizden ne gelirse yaptık. Ücretsiz dağıtma, abone bulma, sabahları gazete dağıtma, kitap satma-pazarlama, gazeteye ilân bulma v.s. Yeni Asya markalı bütün yayınlarımıza sahip çıktık.

2004 yılına kadar yukarıda ifade ettiğimiz şekilde neşriyat hizmetlerimiz devam etti. Bu yıldan itibaren Medrese-i Yusufiye hizmetlerimiz başladı. Mahkûmlara değişik yollardan binlerce YENİ ASYA ve diğer yayınlarımızı cezaevlerine ulaştırdık.

2013 yılında benim hayatımda çok özel yeri olan MEDRESE-İ YUSUFİYE köşesi ile yazarlığa başladık. Bu yazarlığın çok güzel bir hizmet vasıtası olduğunu öğrendim.

Son satırlarımı yazarken, okuyucularımdan bol bol duâ rica ediyorum. Yeni Asya’nın çizgisine, yayınlarına, yayınladığı Risale-i Nur Külliyatları’na çok çok ihtiyaç var. Aşkla, şevkle beraber yapabileceğimiz çok hizmet var.

YENİ ASYAMIZIN  51. kuruluş yıl dönümünü tebrik eder, Cenab-ı Hak’tan hayırlı uzun ömürler dilerim.