Toplumda İslâmî dinamizmi yaşamak için, her makamın adamını hazırlamak gerekir. Her sahanın uzmanını yetiştirmek için hayatî ve kat’î bir zaruret haline gelmiştir. Eğitim okuryazar, okul sayısıyla ifade edilebilecek bir hadise değildir. Eğitim, insanı okuma, anlama ve hayata hazırlama hadisesidir.  Burada önemli olan kelime, kavram ve kurum değil, eğitimin çeşitli boyutlarıyla mülâhazasıdır. Kemiyet ve keyfiyet denkleminde ele alınabilecek bu durum bizi çağdaş eğitim metodolojisine götürür. Bediüzzaman “Risale-i Nur’un hakikatine çalıştığım gibi, bu mesele için de o kadar çalıştım” diyerek Eğitime verdiği önemi göstermiştir. 

Eğitimin fıtrat boyutuna bakacak olursak, her insanın fıtrî bir çerçevesi var.  Bu çerçevenin içine uygun resmi koymak hadisesinde eğitim.  İnsanın doğuştan bir takım özellik ve güzellikleri var. Bunlar her kişide farklılık gösterir. Her insanın Ehad ismine ayine olarak, bir kişilik şifresi var. Bu şifre onun mizanına kodlanmıştır. Eğitim ve eğitimciye düşen görev, bu farklılıkların farkına varıp kişiliğini sağlam esaslar üzerine inşa etmektir. Pedagojik realitelere uygun bir öğrenme uygulayarak, pratiğini geliştirmektir.  

Eğitimin başladığı yer ailedir.  Çocuk da ailenin meyvesi olarak Allah’ın bize verdiği en kutsal emanettir. Bu emanetin ehemmiyetini idrak edip gereğini yapmak eğitimle olur. Eğitimin kurumsallaştığı en önemli okul aile okuludur. Evlerimizi çocukların eğitim ve terbiyesi için aile okullarına dönüştürmeliyiz. 

Bu aynı zamanda terbiye sisteminin nebevî metodudur. Temel dinî ve fıtrî bilgiler, birlikte yaşama pratiği, ibadet ve uygulamalar hep örnekleme metodu ile yaşanırsa, ailemizi bir mektep yapmış oluruz.

Her üzüm yetiştiği bağın kalitesini gösterdiği gibi, her çocukta bağlı bulunduğu ailenin ahlâk ve kalitesini gösterir. Bediüzzaman’ın ifadesiyle, “Çocuk, peder ve validesini dindar görmelidir.” Yoksa  imandan, maneviyattan boş olarak yetişirse saygısız, topluma zararlı şahıslar meydana getirecektir. Dünyaya neden geldiğini bilerek, kulluk şuuruyla yetişen bir çocuk, bu eğitimden sonra doğruyla yanlışı ayırt edebilecek bir akla ve doğruyu uygulayacak bir vicdana sahip olur.

Anne ve baba, çocuklar için model alınacak örneklerdir. Yuvalarda bu şartlar esas alınarak kurulmalıdır. 3S (Sofra, saf, sohbet) formülüyle bir araya gelen aileler mutluluğu yakalar. Namazlar cemaatle kılınarak tesbihat ve ders yapılmalı. Yemekler aynı sofrada aynı saatte yenilmeli. Ailevî bütün meseleler, müzakere ve konuşma yoluyla halledilmeli. 

Aynı masa etrafında meşveret edilerek aile birliği pekiştirilerek, eğitim sürecine dahil edilmeli. Bu sistemi aktif hale getiren herkes, ailesini bir okul haline getirmiş olur.