Elbette püskürtme öyle ucuz atlatılmadı. Çok ağır bedeller ödendi. İki yüz elli bir can verildi. Geride yüzlerce gazi, bir o kadar mağdur ve maddî zayiatı bıraktı o hain darbe girişimi.

Ülkemizi tamiri mümkün olmayan çok ağır sıkıntılara sürükleyen bu kanlı girişimin atlatılmasından sonra ne oldu? Hemen herkes, her kesim yetkililerin ellerindeki istihbarat birimleriyle emirlerindeki güvenlik güçleriyle darbe ile ilişkisi olanlarla olmayanların ayrı tutulacağını beklerken... 

Bir de baktık ki darbe ile ve darbecilerle alâkası olmayan, genç yaşlı demeden, kadın erkek demeden yüz binlerce gariban hapishanelere doldurulmaya başlandı. “Acırsak, acınacak duruma düşeriz” diyerek bir zamanlar faaliyetlerini alkışladıkları kişileri toptan suçlu ilân ederek ihdas ettikleri mahkemeler eliyle âdil olmayan ağır cezalara çarptırdılar. Çıkarttıkları KHK’larla ifadelerini dahi almaya gerek duymadan on binlerce memuru, amiri ihraç ederek açlığa mahkûm etmekten çekinmediler.

Bir ara; “at izi it izine karıştı..” diyerek siyasî iktidarın darbecilerle hesaplaşma işinin karanlık bazı mahfillerce hedefinden saptırıldığı ifade edildi; ama maalesef tekrar gerçekten anlaşılması imkânsız olan bir anlayışla; insanın mağduriyetine devam edildi.

Bir de insanları hayretlere sevk eden, vicdanları yaralayan şu sakat anlayışa kulak verelim: “(...) Yurt dışındaki hayatımızdan memnunuz. Rahatımız yerinde. (...) Her ne kadar oradaki bazı Müslümanlar bazı sıkıntılar çekse de aslında yaşananlar önemli bir lütuftur.”

Özetle yukarıda nazarlara verdiğimiz ifadeler malûm cemaatin içinde bulunan ‘beyin takımı’ sayılan bir şahsa ait. Nice canlara mal olmuş, yüz binlerce insanın aşına, işine mal olmuş, halen on binlerce masum insanın zindanlarda bulunmasına sebep olan bir darbeyi her iki cenah da kendileri açısından; “lütuf” görüyorsa...

Değerlendirmeyi sizlere havale ediyoruz.