İnsanların en hayırlıları Peygamberlerdir. Enbiyâdan sonra en hayırlı asır ve nesil ise, Peygamberimizin arkadaşları Sahâbe-i Kirâm’dır.

Çünkü, İslâm dîninin dünyâya yayılmasında ilk safta onlar vardır. Herkes ve bütün dünyâ devletleri peygamber sallallâhu aleyhi ve sellemin karşısında iken; Sahâbe her türlü zahmet, meşakkat, çile, eziyet, işkence ve ölümü göze alarak müslüman olup peygamberimize destek oldular. Sevgili nebîmizi canlarından ve mallarından daha çok sevdiler ve korudular. En ağır şartlarda tebliğ yaptılar. İslâm dîninin bize kadar ulaşmasında öncülük ettiler.

İşte bu bakımdan onların yüceliğini ve fazîletlerini Tevrat, Zebur ve Kur’ân övmüştür.

Fetih sûresinin 29. âyetinde ifade edildiği gibi: “Sahâbe, kâfirlere karşı şiddetli ve kendi aralarında ise ihlaslı, şefkatli ve çok merhametli idiler.”

Sahâbe: Kur’ân ve sünnete sarılmada, sıdk, sadâkât, adâlet, hürriyet, takvâ, îsâr, ibâdet ve ihlasta en ileri seviyede idiler. Kizb, yalan, hile, haksızlık, adâletsizlik ve zulümden akrep ve yılandan kaçar gibi kaçtılar.

Onlar; Kur’ân ve Resûl-i Ekrem Aleyhissalatü Vesselâmın nûrundan ve sohbetinden istifâde ettiler. Ve vehbî bir ilim ve fazîlete mazhar oldular. Bu bakımdan Sahâbe: “Şems-i nübüvvet ve sirâcı hakîkatin merkezine yakın olduklarından, az amelleri çoktur. Küçük hizmetleri büyüktür. Onlara yetişmek için, hakîkî sahabe olmak lâzım geliyor.” (Sözler, s.455)

“Ashâbım yıldızlar gibidir. Hangisine uysanız istikâmetli yolu bulursunuz.” diyen sevgili Nebîmiz (sav) başka bir hadislerinde de şöyle buyurmuştur: Ey müstakbel müslümanlar! Sakın Ashâbıma sebbü şetm etmeyiniz. (Küfretmeyiniz, sövmeyiniz) Onların şeref ve fazîletleri yüksektir. Bakınız sizden birinin Uhud dağı kadar altını sadaka olarak verdiği farzedilse, bu muazzam sadakanın sevâbı Ashâb’dan birisinin iki avuç hurma sadakası fazîletine erişemez. Hattâ bunun yarısına da ulaşamaz.” (Tec. S.Ter.c.9/1491)