İç ve dış siyasete bakan yönleriyle değişik yorum ve değerlendirmelere konu oluyor.

Bazı yorumlara göre, olay çoktan beri seslendirilen “HDP’yi kapatma” senaryolarında kullanılacak yeni bir aşamaya işaret ediyor.

Ancak diğer taraftan, hadisenin cereyan ediş tarzı ve doğurduğu sonuçlar, HDP dışındaki diğer partiler tarafından da yoğun şekilde sorgulanıyor. Özellikle Millet İttifakına dahil partilerin dikkat çektiği noktalar son derece önemli. Bunların aydınlatılması şart.

Bu sorgulamalar, bir zamanlar “çözüm süreci” adına alabildiğine tavizkâr politikalarla büyük bir ifrata düşmüş olan iktidarın, masayı devirdikten sonra bu defa “terörle mücadele” gerekçesiyle eski yöntemlere dönerek bir başka uç noktaya ve tefrite savrulmasını da tartışmaya açacak gibi görünüyor. Açmalı da.

Demokrasilerde hiçbir konu tartışma dışı kalamaz. Hele yönetenlerin “Ben yaptım, oldu” anlayışıyla uyguladıkları politikalar mutlaka tartışılır ve tartışılmalı. Etkisi hâlâ bitmeyen OHAL ve sayesinde hayata geçirilen tek adam rejimi engel ve bariyer koymaya çalışsa da, bu hal ilânihaye böyle devam edemez.

Terörle mücadele anlayışı, politika ve yöntemleri de, iktidara muhalefet eden herkese “terörist” damgası vuran zihniyet de tartışılır.

AKP kongrelerindeki “neşeli” görüntüler de.

Hadisenin dış politikaya bakan boyutunda ise tabiatıyla ABD faktörü öne çıkıyor. PKK’ya verilen malûm Amerikan desteği yine gündeme getiriliyor. Nitekim devletin tepesinden sâdır olan son çıkışlar ve iktidar medyasının her zamanki gibi onlara ayarlı olan manşetleri, içeride bir defa daha  tribünlere yönelik “Kahrolsun ABD” eksenli bir siyasî atmosfer oluşturma hesabı yapıldığını gösteriyor.

Hedef, Cumhur’un hızla çözülen ve dağılan tabanını kurtarmak ve konsolide etmek.

Ama öbür taraftan, iktidarın haftalardır beklediği mesajı hâlâ vermeyen Biden yönetimine “ABD ile yeni bir sayfa açmaya hazırız” mesajları göndermeyi de ihmal etmeden...