Kur’ân bütün müçtehidilerin kaynaklarını, bütün ariflerin zevklerini bütün vasılların (Allah yolunda ki kimselerin) metotlarını, bütün kâmillerin usûllerini, bütün muhakkiklerin mezheplerini (yollarını), manasının hazinesinden ihsan etmekle beraber, daima onlara rehber ve terakkiyatlarında her vakit onlara mürşit olup, o tükenmez hazinesinden onların yollarına neşr-i envar ettiği (nurlar yaydığı), bütün onlarca tasdik edilmiştir.

insan ve insanın vazifesi kâinat ve kâinatın, arz ve semavatın, dünya ve ahiretin mazi ve müstakbelin, ezel ve ebedin geniş konularını bir araya getirmekle beraber; bir damla sudan yaratmak, ta kabre girinceye kadar yemek, yatmak adabından tut ta kaza ve kader konularına kadar, âlemin altı günde yaratılmasından tut, ta “Yemin olsun meleklere (Mürselat Sûresi: 1) Yemin olsun esip savuran rüzgâra (Zariyat Sûresi: 1) yeminleriyle işaret olunan rüzgârların esmesindeki vazifelerine kadar; “Allah dilemedikçe siz hiçbir şey işitemezsiniz.” (İnsan Sûresi: 30), “Allah kişinin kalbine ondan daha yakındır,” (Enfal Sûresi: 24) işaretiyle insanın kalbine ev idaresine müdahelesinden tut ta, “Gökler de O’nun kudretiyle dürülmüştür...” (Zariyat Sûresi: 67) gibi daha pek çok Âyet-i Kerîmeleriyle mühim konuları öyle açıklar ki, bütün kâinatı bir saray gibi idare eden ve dünyayı ve ahireti iki oda gibi açıp kapayan ve zemin bir bahçe ve sema, yıldızlarıyla süslendirilmiş bir dam gibi tasarruf eden ve mazi ve müstakbel bir gece ve gündüz gibi nazarına karşı hazır iki sayfa hükmünde temaşa eden ve ezel ve ebed, dün ve bugün gibi silsile-i şuunatın iki tarafı birleşmiş, ittisaf peyda etmiş bir surette bir zaman-ı hazır gibi onlara bakan bir Zat-ı Zülcelâle yakışır bir tarz-ı beyandır.