İki genç termal tesisin dinlenme odasında birbirleriyle konuşuyorlar.
Normal şartlarda konuşulmaması tembihlenen bir alandayız. Doğrusu, ‘dinlenme’ denen şeyin nasıl bir şey olduğunu insan burada daha iyi anlıyor. Bedenî dinlenme ile birlikte rûhî dinlenmenin birlikteliği gerçek anlamda dinlenmeyi netice veriyor. Kapılar kapalı, her bölüm farklı renklerle boyanmış. Sehpa ve üzerindeki çiçekler insanın farklı duygularına dokunuyor. Ortam gözleri kapamaya ve ötelere yolculuğa çok müsait. Tam da bu ortamda zihnin boşaldığını ve dünyevî çok şeylerin kapının dışında kaldığını hissediyorsunuz. Yani omzundan dünyanın yükünü indiriyor ve derinden bir ohhh çekiyor, gerçekten dinleniyorsunuz.
Bu iki genç de belli ki bu amaçla buradalar. Biri diğerine, ‘Bak oğlum burada hiçbir şeyi düşünmeyeceksin. Kafayı boşaltacaksın. O Sinan’ın meselesini, Mehmetlerin eşyalarını, dayınla olan meseleyi düşünmeyeceksin. Sil onların hepsini. Hiçbir şey düşünme. Tamam mı, haydi başla!’ diyor. O da; ‘Oğlum, düşünme deyince düşünülmüyor mu? Hepsini yeniden ektin adeta zihnime.’ diyor ve duruma gülüyor.
Başlangıçta olan bu diyalog sadece kendi aralarında kalmıyor. Benim gibi yakın koltukta, zihnini boşaltma çabası içinde olan kim bilir kaç kişiyi etkisi altına alıyor. Baksanıza yazı konusu oldu bile. Demek ki, yakın komşunun nasıl duygular içinde olduğu sizi de etkiliyor. Anlıyorsun ki kafada olan düşüncelere, ‘haydi unut, düşünme’ deyince düşünülmüyor değil.
Gençlerin etkin diyaloğu zamanla yerini sessizliğe bıraktı. Ve böylece dinlemenin üçüncü boyutu gibi ortamın alt sesleri duyulmaya başlandı. Sonra ötelerden size ulaştırılmak üzere postalanmış gibi bir fon müziğinin derinden kulağınıza geldiğini hissetmeye başlıyorsunuz. Çok özel tasarlanmış bu mekânın ve düşünülmüş unsurların bu duygu noktasına ulaşmak üzere planlandığını anlıyor ve mutlu oluyorsunuz. Ve işte insan normal şartlarda işitilmeyen, ama sonra sonra ulaşılan bu özel seslere varınca gerçek anlamda dinleniyor. Burası yüksek bir donanım ve emekle ulaşılan özel bir nokta. İnsan buraya ulaşırken yoruluyor, ama ulaşınca da dinleniyor. Anlaşılıyor ki dinlenmek, alalade bir iş değildir. Dinlenmek, bir sanattır. Herkes bu sanatı beceremez.