Sabahattin Boyacı’nın vefatının düşündürdükleri: Yılların ay gibi, ayların hafta gibi geçtiği zamana çoktan gelmişiz. Vazifemizin önemli ve “Yarın yaparım” demeden, hizmetin ertelenmesinin olmadığı bir zamandayız.
Elbette eceli gelen bu dünyadan ayrılıp ahiret yurduna irtihal ediyor. Dünyevî işlerde biri vefat ettiğinde, resmî prosedüre göre yerine biri tayin edilir, yeri boş kalmadığı gibi, işler geri kalmadan yürür.
Pekâlâ, iman ve Kur’ân hizmetinde bulunan bir kardeşimiz vefat ettiğinde onun yeri nasıl doldurulur? Manevî vekâlet de diyebileceğimiz ders niteliğinde bir misâl: Muhacir Hafız Ahmet’in vefatından on dakika evvel, dünyaca en ehemmiyetli vasiyeti, yazarken tamamlayamadığı Nur Risaleleri’ni Şamlı Hafız’a kaldığı yeri tarif ederek tekmil etmesini rica etmesidir.
Bu misalden yola çıkarak, yakın zamanda ahirete uğurladığımız Necati Can Abi çok okurdu ve her gün İhtiyarlar Risalesi’nden bir “Rica” okuyarak güne başladığını bildiğimizden, şimdi biz de üç-dört günde bir eseri bitirdiğimiz gibi, günümüze de bir “Rica” okuyarak başlıyoruz.
Çünkü Risale-i Nur, âlem-i şahadetten ziyade âlem-i gayba baktığından ve görmediğimiz, fakat orada nelerin olduğunu, ervah-ı Tayyibe ile ervah-ı habise arasındaki iman-küfür mücadelesinin devam ettiğini ehl-i iman olanlar az çok hisseder.
Risale-i Nur’a en büyük hizmet onu okumaktır. Onun içindir ki; Muhacir Hafız Ahmet (rh) misalinde olduğu gibi, vefat eden Nur Talebeleri’nin de hizmetlerini bıraktığı yerden devam ettirmek lâzım ki o saha boş kalmasın.
Geçen günlerde ahirete uğurladığımız Sabahattin Boyacı Abinin, hizmet tarzını yakından bilen arkadaşları, hizmetini bıraktığı yerden devam ettirmeliler. Vefat etmiş bütün Nur Talebeleri ile birlikte iman ve Kur’ân hizmetinde bulunanların yerleri böyle doldurulur kanaatindeyim.
Ve her ehl-i hizmetin günah ciheti ile vefat ettiğini, sevap defterinin ise açık olduğunu ve sevaplarının kıyamete kadar yazılacağının devam ettiğini Üstadımız müjde ediyor. Ne mutlu böyle iman sırrına erenlere.