Zira “yandaş medya”ca karambola getirilen asılsız iddiaların aksine, başta “PYD/YPG’nin terör örgütü olarak tanınması” olmak üzere bilhassa “terörle mücadele”de “Ankara’nın talepleri”nin karşılanmadığı, bu konuda belirli ve geçerli hiçbir sözün verilmediği ortada. 

“Dörtlü mutâbakat”ta özellikle Suriye’nin kuzeyinde Fırat’ın doğusunda ABD’nin füzeden tanksavara on binlerce TIR dolusu silâhı ve mühimmatı sevkle silâhlandırdığı, yüz bin militanına askeri eğitim vererek ordu oluşturup bir “uydu koridor devlet” kurdurduğu bölgedeki işbirlikçilerinin başında gelen taşeron PYD/YPG’ye desteğe dair hiçbir atıfta bulunulmaması dikkat çekici.  

“DİRENİYOR”MUŞ GİBİ YAPIP, TÂVİZE YANAŞIYOR!

Aslında Türkiye’nin bu konudaki şikâyetini, NATO Genel Sekreteri Stoltenberg’in PYD/YPG problemini, “ABD ile Türkiye arasındaki ikili bir mesele” diye müzâkere dışı bırakması, ecnebilerce “vekâlet savaşı”nda kullanılan maşa terör örgütlerine desteğe devamın itirafı olarak kayıtlara geçti. 

İki ülkenin belli sayıdaki birkaç “terörist”i dahi vermemesi kırılganlığı, “Türkiye masadan istediğini aldı” söyleminin tamamen çarpıtma ve propagandadan ibaret olduğunu açıkça ele veriyor. 

Nitekim daha “mutâbakat”ın mürekkebi kurumadan Finlandiya Cumhurbaşkanı’nın, Türkiye’ye suçlu iâdesi politikamız değişmedi, YPG metinde ‘terör örgütü’ olarak geçmiyor, insanî yardımlarsa devam edecek” açıklamasıyla İsveç’ten aynı minvalde bilgilerin gelmesi, bu hususta da bir neticenin alınmadığını gösteriyor. 

Kısacası, yanıltmalı garabetlerle, “tek kişilik hükûmet”te her rest ve meydan okumanın ardından tam tersi yapıldı.

Görünen o ki Dışişleri’nin, diplomasinin dışlandığı vartada Ankara’nın son “NATO çarkı”, 12 Eylül cuntası lideri Evren’in Amerikalı NATO Başkomutanı General Rogers’in “asker sözü”ne kanıp Yunanistan’ın NATO’nun askerî kanadına dönüşüne Türkiye’nin “veto”sunu kaldırmasını andırıyor.

“ZAFER KAZANMADI, BOYUN EĞDİ…”

Oysa Ankara, bütün dünyanın gözü önünde yaptığı itirazın arkasında kararlıkla durarak, Avrupa ülkelerinin başta KKTC’nin tanınmasında, Türkiye’nin on yıllardır kapısında bekletildiği AB üyeliğinin hızlanmasında, Yunanistan’ın AKP iktidarında pervâsızca işgal ettiği 21 Ege Adasını işgali oldubittilerini sona erdirmesinde, kara sularını 12 mile çıkarma emrivakilerinden caydırılmasında bir “koz” olarak kullanabilirdi.

NATO’yu küresel hegemonya ve emperyal emellerinde istimal eden ve PYD/YPG’yi “terör örgütü” olarak tanımayan ABD’ye, “tanımlanan örgüt” tâbiriyle geçiştiren İsveç ve Finlandiya’ya karşı bir “ön şart” olarak ileri sürülebilirdi. 

Ne var ki bunların hiçbiri yapılmadı; hiçbir şey almadan vetosunu geri çekmekle Ankara’dakiler yine sözlerinin arkasında dur(a)madı; göz göre göre önemli bir avantaj heba edildi, ediliyor…

Özetle “Türkiye’de cemaatler, tarikatlar temizlenecek’ dedim; bakın temizleniyor” diye 15 Temmuz Hâdisesi bahanesiyle bütün dinî cemaatleri tasfiye operasyonlarını öven, “Tayyip Erdoğanlar yanımıza, mevziimize geldi; Erdoğan Türkiye’yi yönetmiyor, Türkiye -ordu, polis, sanayici ve Vatan Partisi- Erdoğan’ı yönetiyor” diyen ve AKP iktidarına tam destek veren Perinçek’in “Hükûmet dik duramıyor, stratejisi baştan beri yanlış, Amerikan emperyalizmine karşı tutarsız, sağlam bir duruş gösteremiyor, bocalıyor; Türkiye zafer kazanmadı,‘Türkiye istediğini aldı’ yanlış haber, doğru haber şu: ‘ABD’nin Türkiye’yi tehdidine ‘direnir’ gibi yapan Erdoğan yönetimi boyun eğdi” ikrarı işin içyüzünü ifşa ediyor. 

Hâsılı, sanki bir “direniyormuş” gibi çark edilen polemiklerle Türkiye’nin önüne gelen fevkalade önemli bir fırsat daha harcandı, harcanıyor.