Fakat nasıl bir güç ve kuvvete dayanıyor ki kendi kuvvetinin milyonlarca üstünde bir kuvvetle insanoğlunu korkutup ürkütmektedir. Nerede bütün dünyayı kıt’alar arası baristik füzeleriyle tehdit eden Amerika? Bir zamanlar kıt’aları esaretine almış, komünizm belâsını dünyanın başına sarmış Rusya? Son zamanlarda Uygur Müslümanlarına çektirdiği eziyet ile Müslümanların yüreğini dağlayan Çin? Daha niceleri neredesiniz? Hadi şu muhteşem ordularınızı birleştirin ve şu düşmanınız koronavirüs ordularıyla savaşınız. 

Ne oldu? Korkudan evlerinize hapis mi oldunuz? Ne tuhaf, ticarethanelerinizi de mi kapattınız? Akdeniz sahillerinde denize giremeyecek, Maldivler’de gezemeyecek misiniz? Efkâr dağıtmak için eğlence diyarlarında aklınızı da düşünmekten uzak tutamayacak mısınız? Babam rahmetli “Oğlum insanın ürkmesi hayvanın ürkmesine benzemez” derdi. Ne kadar da doğru söylemiş. İnsanda akıl var, çıkarıp atamıyorsun. Geçmiş ve gelecek ne varsa hatırlatıyor. Keşke hayvan gibi olsaydınız aklınız ve ilminiz olmasaydı şu koronayı hiç tanımasaydınız. Meğer ne kadar da acizmişsiniz. Gözle görülmeyecek kadar küçük bu varlık ne yapabilir ki? 

Risale-i Nur ne diyor birlikte dinleyelim mi?: “O kudrete intisap kuvvetiyle bir sinek, bir Nemrut’u gebertir. Karınca, Firavun’un sarayını harap eder. Zerre gibi küçük çam tohumu, dağ gibi koca bir çam ağacının yükünü omuzunda taşıyor. Bu hakikati çok risalelerde ispat ettiğimiz gibi nasıl ki bir nefer, askerlik vesikasıyla padişaha intisap noktasında yüz bin defa kendi kuvvetinden fazla, bir şahı esir etmek gibi eserlere mazhar olur.” 1

“Evet, bir gözsüz akrep ve ayaksız bir yılan gibi haşerata mağlûp olan insana, bir küçük kurttan ipeği giydiren ve zehirli bir böcek ten balı yediren; onun iktidarı değil, belki onun zaafının semeresi olan teshir-i Rabbanî ve ikram-ı Rahmanîdir.” 2

Hal böyleyken ey gururlu ve âciz insan! Sen gözle göremediğin bir düşmanına karşı duramazken, zelzeleye, sele, denizlerin fırtınalı dalgalarına ateş püsküren yanardağlar, binlerce insanı yutuveren tsunâmi dalgalarına, bir anda dünyanıza çarparak kıyameti koparacak ateş parçası kürelere, bir ateş parçasına dönüşecek dünyanızda ne yapacaksınız? Başka dünyalara kaçıp sığınmaya çalışsanız göreceksiniz ki dünya kiminse onun bağlı bulunduğu güneş sistemi de onundur. Güneş sistemi kiminse, sistemin içinde döndüğü Samanyolu da onundur. Özetle bütün kâinat bir bütündür. Biri diğeri olmadan düşünülemez. Öyle ise bizim ve dünyamızın sahibi kim ise kâinatın sahibi de odur. 

Kâinat sahibi kendini tanımayan ve itaat etmeyenleri Kur’ân’da şöyle tehdit etmektedir:

“Ey ins ve cin! Emirlerime itaat etmezseniz haydi hudud-u mülkümden elinizden gelirse çıkınız.” 3

Böyle bir insanın Risale-i Nur’da Bediüzzaman’ın dediği gibi demesi lâzım ve elzem değil midir?

“İ’lem eyyühe’s-Said! Nedir bu gurur ve nedir bu gaflet? Nedir bu haşmet, nedir bu istiğna, nedir bu azamet? Elindeki ihtiyar bir kıl kadardır ve iktidarın bir zerre kadardır. Ve hayatın söndü ancak bir şule kaldı. Ömrün geçti, şuurun söndü, bir lem’a kaldı. Zamanın geçti, kabirden başka mekânın var mı? Bîçare! Aczine ve fakrına bir had var mı? Emellerin nihayetsizdir, ecelin yakındır. Evet, böyle acz ve fakrınla iktidar ve ihtiyardan hâlî bir insanın ne olacak hali? Hazain-i rahmet sahibi Hâlık-ı Rahmanu’r-Rahîm’e, böyle bir acz ile itimat etmek lâzımdır. O’dur herkese nokta-i istinad. O’dur her zayıfa cihet-i istimdad… “ 4 “Hasılı, O’nu tanıyan ve itaat eden zindanda dahi olsa bahtiyardır. O’nu unutan saraylarda da olsa zindandadır, bedbahttır.” 5

Dipnotlar:

1) Lem’alar, s. 293. 2- Sözler, s. 363. 3- Sözler, s. 199. 4- Mesnevî-i Nuriye, s. 94. 5- Sözler, s. 174.