Peki, gördüğümüz, yalnızca gözümüzün önündekinden mi ibaret? Yoksa manzaranın ardında daha derin bir mana mı var? İşte “Risale-i Nur’a bakmak” ile “Risale-i Nur’la bakmak” arasındaki fark tam da burada başlar. Birincisi sadece seyretmek, ikincisi hakikati görmektir.

Bediüzzaman Said Nursî, Risale-i Nur’u hakikate açılan bir “mana penceresi” olarak tarif eder. Bu yüzden, ona yalnızca “Risale-i Nur’a bakmak” değil, “Risale-i Nur’la bakmak” gerekir. Çünkü Risale-i Nur, kendi nefsini göstermek için değil, hakikati göstermek için yazılmıştır. Nasıl ki bir dürbün, bizzat incelenmek için değil, bakılan şeyi net görmek için kullanılır; Risale-i Nur da hakikati netleştiren bir dürbündür.

Risale-i Nur’a bakmak, onu bir kitap olarak okuyup bilgi edinmek şeklinde anlaşılır. Hâlbuki Risale-i Nur’la bakmak; o bilgileri bir ölçü, bir mihenk hâline getirip dünyaya, olaylara, insana ve hayata o nazarla bakmak demektir. Üstad’ın ifadesiyle: “Risale-i Nur, Kur’ân’ın malıdır; ben de bir ders arkadaşıyım.”

Bu bakış, eserin merkezine şahsî yorumu değil, Kur’ân hakikatlerini koyar.

Neden Risale-i Nur’la bakmalı?

Zamanımız, hakikatlerin karıştığı, doğruyla yanlışın birbirine girdiği bir asırdır. Böyle bir zamanda sadece “bilgi” yetmez; hakikati yanlışlardan ayıran bir ölçü gerekir. Risale-i Nur, imanî meseleleri öyle delillerle ispat eder ki, bakan gözü, dinleyen kulağı ve düşünen aklı tatmin eder.  Zamanın fehmine uygun bir tarzda, asrın hastalıklarına Kur’ân’dan aldığı devalarla çareler sunar.

Eğer sadece “Risale-i Nur’a” bakarsak, onu bilgi kaynağı olarak görürüz. Fakat “Risale-i Nur’la” bakarsak, Kur’ân’ın nazarıyla dünyaya bakmayı öğreniriz; olayların perde arkasındaki hikmeti görürüz.

Risale-i Nur’la Bakmanın Faydaları

1. Gözün önündeki perdeyi kaldırır: “Risale-i Nur, gaflet perdelerini yırtar, hakikati gösterir.” Bu bakış, dünyayı sadece maddeden ibaret görme hastalığını tedavi eder.

2. İmanı kuvvetlendirir: Bilgi kalbe iner, imanî şuur hâline gelir. “Bir saat tefekkür, bir sene nafile ibadetten hayırlıdır.” hakikati, Risale-i Nur’un bakışıyla tecelli eder.

3. Olayları hikmet penceresinden gösterir: Musibetleri, nimetleri, ölüm ve hayatı Kur’ân’ın anlattığı manada değerlendirmeyi öğretir. Böylece insan, karanlık gibi görünen hadiselerde dahi rahmet cilvesini fark eder.

Günlük Hayatta Uygulamak

Olaylara bakarken önce “Risale-i Nur bu durumu nasıl izah ederdi?” diye düşünmek.

Karar verirken, Risale-i Nur’daki ölçüleri mihenk yapmak.

İmanî meselelerde, sadece ezber bilgiye değil, tahkikî imana yönelmek.

Üstad, talebelerine şu düsturu verir:

“Her meseleyi Kur’ân’ın mizanıyla ölçünüz”

Risale-i Nur’la bakmak, bu ölçüyü günlük hayatta işletmektir.

Hâsılı

Risale-i Nur, asrımızın karanlığında hakikate açılmış parlak bir penceredir. Ancak sadece ona bakmak, pencereyi seyretmek gibidir; hakikate ulaştırmaz. O pencereyi kullanarak dışarıya, yani Kur’ân’ın ve kâinatın gösterdiği hakikate bakmak gerekir.

Risale-i Nur’la bakmak, hakikati doğrudan Kur’ân’dan görmektir. Bu bakış; kalbi doyuran, aklı tatmin eden ve ruhu huzura erdiren bir bakıştır. Risale-i Nur’la bakmak, dünyayı değil, dünyadan bakılan ahireti görmektir.

Kısacası: Pencereyi kapatma!