Üç beş arkadaş, Mesnevi-i Nuriye okumaları için haftada bir evlerimizde bir araya gelmeye karar verdik. 

Bir araya gelmenin verdiği muhabbete bakılırsa, daha okumaya başlamadan önce, bu güzel niyetin tahakkuku ciddi bir kalbi huzur ve yüzlerde tebessüm oluşturdu. Bu huzur ve tebessüm hali okumanın getireceği feyiz kadar önemliydi.

İlk sayfalardan başladık okumaya. İ’tizar sayfası, kan bağı olan bir ağabey ile kardeşin (Abdülmecid Nursi) aralarındaki ilmi düzeyi, nezaketi, saygıyı, hürmeti, zengin ve derin kelime dağarcığını göstermesi anlamında önemliydi. Bu bir anlamda ilmin hayatta tevazu, mahviyet, terk-i enaniyet ve ilim sahibi büyüğe hürmet olarak görünür hale gelmesi idi. Seçilen kelimeler, okuyucunun ileride nasıl bir ilim hazinesi ile karşılaşacağına işaret ediyordu.

Mütercim, Kur’ani hakikatleri kendisinin tercümesinin yetersizliğine dikkat çekmesi, okuyucuyu çok daha yüksek ve derin bir ilim hazinenin beklediğine alametti. Nitekim Mütercim, ‘Fabrika-i dimağiyemin bozukluğu’ ifadesi ile kafanın içinde çalışan, üretim yapan bir sanat harikası fabrikaya dikkat çekmesi, fabrikanın ürünlerini de daha bir anlamlı kılıyordu.

Mütercim her ne kadar, ‘Bu, hakikaten aslına uygun ve layık bir tercüme değildir’ dese de, seçilen kelimelere, kurulan cümlelere, çizilen ufka ve üsluba bakıldığında, müellif ile mütercimin nesebi kardeşliği ve on beş seneyi bulan, talebe olarak ders almış olmaklığı apaçık hissedilebilmektedir.

Tabi böyle bir eserde, ağabey-kardeş birlikteliğinin harika tezahürü tam da bir inayet-i İlahi olarak görülüyor.

Eserin Mukaddemesi, Beş Noktadan oluşmaktadır. Birinci Noktada müellif, okuyucuyu, kendisinde meydana gelen (Eski Said gibi.) değişimler ve arayışlar hakkında bilgilendiriyor. “Hangi Üstadın arkasından gitmeli?” gibi tahayyürde kaldığı durumlarda, İmam-ı Rabbani’nin gaybi tarzda ikaz edip, “Tevhid-i kıble et”, yani “Yalnız bir üstadın arkasından git.” dediğini ifade ediyor.

Devamında ise, “Üstad-ı hakiki Kur’an’dır. Tevhid-i kıble bu üstadla olur.” diye, o üstad-ı kudsinin irşadiyle hem kalbin, hem ruhun gayet garip bir tarzda süluka başladığını ifade ediyor. Bu esnada nefs-i emmarenin de, şükuk ve şübehatiyle onu manevi ve ilmi mücahedeye mecbur ettiğini paylaşıyor. Hatta gözü kapalı olarak değil, belki İmam-ı Gazali (ra), Mevlana Celaleddin (ra) ve İmam-ı Rabbani (ra) gibi kalp, ruh, akıl gözleri açık olarak gezdiğini, Cenab-ı Hakkın da kendisine, Kur’an’ın dersiyle, irşadiyle, hakikate bir yol açtığını ve o yola girdiğini paylaşıyor. Bu durum müellifte, “hadsiz şükür”le ifade ediliyor ve bu zamandaki üstadın da şahıs değil, Kur’an’ın bu asırdaki meyvesi olan Yeni Said’in Risale-i Nur’u olduğunu dikkatlere sunarak zihinlerdeki istifhamı kaldırıyor.

Görüldüğü üzere, Risale-i Nur’un fidanlığı olan Mesnevi-i Nuriye oldukça yoğun bir girişle karşıladı bizi. Bu yoğunluk, nurların bir ilim hazinesi olduğuna delildir ve muhatapların da kendilerini ona göre aklen, kalben hazırlaması gerektiğine dikkatleri çekiyor.

Durum onu gösteriyor ki, önümüzdeki müzakere günleri güzel gelişmelere ve ciddi fabrika ürünlerine şahit olacak inşaallah.

Böyle bir çağda böyle bir kıymetli ilim hazinesini bize nasip ettiği ve bizleri de alıcı olarak muhatap ettiği için Rabbimize ne kadar şükretsek azdır. Heze min fadli Rabbi.