Fikret Yükselten: “Kamer Suresi 25. Ayet şöyledir: “Bizim aramızdan vahiy ona mı verildi? Hayır o, yalancının, şımarığın biridir.” Salih aleyhisselama yalancı denmesini anlayabiliyorum; ama nasıl şımarıklıkla itham edilebiliyor?”
Yalancı Dediler
Ayetin Arapça metni şöyledir: “e’ülkıye’z-zikrü aleyhi min beynina bel hüve kezzabün eşir”1 “Kezzabün” yalancı demektir. “Eşir” ise şımarık ölçüsünde ukala, şirret derecesinde küstah, kötü, kötü yalancı, taşkınlık gösteren, azgınlık gösteren manalarındadır.
Bunlar Semud kavminin Salih Aleyhisselam’a yakıştırdıkları sıfatlardır. Onun sözünü dinlemediler. Peygamberliğini inkâr ettiler. Cenab-ı Allah da onlara hak ettikleri cezayı vererek izzetini ve adaletini gösterdi.2
Ayet Salih Aleyhisselam ile ümmeti arasında geçen bir münazaradan bahsediyor:
Salih Aleyhisselam’ın davetini çok az kimse kabul etti. Kavmin çoğunluğu şöyle dedi: “Ey Salih! Sen umduğumuz gibi çıkmadın! Şaşırttın bizi! Babalarımızın da taptığı şeylerden bizi tapmaktan engellemeye kalktın! Doğrusu bizi çağırdığın bu şey hak mıdır; şüphemiz var!”3 dediler.
Salih Aleyhisselam sözlerine devam etti: “Ey kavmim! Eğer ben Rabbimden verilen apaçık bir delil üzerinde isem ve O bana kendi katından bir rahmet vermişse buna ne diyeceksiniz? Böyle olunca, O’na asi olursam beni Allah’ın azabından kim korur? Size uyacak olursam bundan ben ancak zarar görürüm!”4
Farklı sesler çıkmaya başladı. Büyük çoğunluğu Salih Aleyhisselam’a karşı çıkıyordu.
Çılgınlıktır Bu!
Bazıları inanmıştı. Ama onlara da azınlıktaydılar. Salih Aleyhisselam: “Ey kavmim! İyilik dururken neden kötülüğe koşuyorsunuz? Allah’tan mağfiret dileseniz olmaz mı? O size merhamet eder.”5 dedi.
Fakat Semud kavmi yola gelecek cinsten değildi. Farklı inkâr sesleri yükselmeye başladı: “Ey Salih! Yok, yok! Sen ve sana inananlar bize uğursuz geldiniz!6 Sen iyice büyülenmişsin!7 Bizim gibi bir beşere mi uyacağız? Ki o aramızdan çıktı! Biz ona inanırsak sapıklığa düşmüş oluruz! Çılgınlıktır bu!8 Vahiy bir ona mı verildi? Hayır! O yalancının ve küstahın biridir!”9 dediler.
Bize Bir Mu’cize Göster!
Semud kavminin üst düzey adamları Salih Aleyhisselam’a gelerek: “Ey Salih! Senin amacın nedir, açıkça söyle! Zengin olmak mı? Elimizdeki malları almak mı? Kral olmak mı?”
Salih Aleyhisselam: “Ne maksadım olduğunu hep söylemişimdir. Bir olan Allah’a inanmanızı, putlara tapmaktan vazgeçmenizi istiyorum!”
Semudlular kendilerince puta tapmanın gerekçelerini şöyle açıkladılar: “Biz şimdi bizim görünen, elimizde bulunan, evimizin uğuru olan tanrılarımızı bırakıp, senin görünmeyen Allah’ına mı tapalım? Görmediğin Allah sana nasıl görev verir?
Eğer doğru söylüyorsan bize bir mu’cize göster.”
Salih Aleyhisselam: “Yerlerin ve göklerin tasarrufu Allah’ın elindedir. Ad kavmini unuttunuz mu? Onlar İrem bağında bir gün bile keyif sürmediler!” dedi.
Semudlular, Salih Aleyhisselam’ın tevhid inancını anlatırken kullandığı sözleri ve takındığı çeşitli tavırları işlerine geldiği gibi yaftaladılar. “Eşir” sözleri de bunlardan biriydi. Ama en sonunda İlahî gazabı üzerlerine çekmekten kurtulamadılar.
Dipnotlar:
1- Kamer Suresi:25., 2- Şualar, s. 237., 3- Hud Suresi: 62., 4- Hud Suresi: 63., 5- Neml Suresi: 46., 6- Neml Suresi: 47., 7- Şuara Suresi: 153., 8- Kamer Suresi: 24., 9- Kamer Sures: 25.