İstanbul Boğazı’nın imar durumunu düzenleyen özel kanun olan 18 Kasım 1983 tarihli ve 2960 sayılı Boğaziçi Kanunu’nda değişiklik yapılıyormuş. 

Çevre ve Şehircilik Bakanlığı’nın hazırladığı değişiklik Meclisten geçerse yeni bir Kurul kurulacakmış ve bu Kurulun üyeleri merkezî idare adına Cumhurbaşkanı tarafından atanacakmış. 

Böylece Boğaz’da imar işlerine ilişkin asıl yetkililerden biri durumunda olan İstanbul Büyükşehir Belediyesi devre dışı bırakılıyormuş. 

Kanunun “görünen amacı” hakkında bir yorum yapmaya gerek duymuyoruz. Zira elbette “çok şık” amaçlar vardır. 

Ama gerçek amaç ya da gizli amaç hakkında bazı şüpheler akla geliyor. Şöyle ki:

Öncelikle yıllardır İstanbul’da görevde bulunan bir profesyonel belediye denetçisi, twitter’da bu teklifi eleştirdi ve özetle “Boğaziçi’ne gerçekten iyilik yapmak istiyorsanız imara kapatın yeter” dedi. Dikkate alınması gereken bir eleştiriydi.

Bir başka siyaset uzmanı, mealen “bu kanun, AK Parti içindeki AKP’lilerin AK Partiyi bitirmek için hazırladıkları bir kanundur” dedi. 

Gerçekten, malûm son belediye seçimi ve AKP’nin yenilenen yenilgisinden sonra AKP iktidarının Belediyenin yetkilerine ilişkin her tasarrufu, halk tarafından, “Ekrem İmamoğlu’nun önünü kesme gayreti” olarak anlaşılacak ve haklı olarak ters tepecektir. Bu da elbette AKP’ye fayda değil zarar verecektir. 

Bunu bile bile böyle bir adımın atılmasında AKP açısından da kötü niyet aramak mantıklı duruyor. Hele de on yedi yıllık iktidarında bu kanunu değiştirmeyi aklına getirmiş olmayan AKP’nin bu değişikliği şimdi gündeme getirmesi tam bir skandaldır. 

Ama bizce daha da önemlisi şu: 

AKP bu kanunu bu şekilde Meclisten geçirirse bir adım sonrası AYM’den bir tokat daha yemesidir. 

Zira son dönemde, “ben yaptım, oldu” mantığıyla yapılan birçok kanunun Anayasa Mahkemesi’nden döndüğü nazara alındığında, bu kanunun da Anayasa’ya aykırı bulunacağı açık gibi görünüyor. 

Ama en önemlisi şu: 

Bir zamanlar, İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanı iken, İstanbul Valisi tarafından Japonya’ya seyahate gitmesine izin verilmeyen ve bu engellemeyi siyasî tırmanışında mağduriyet gerekçesi olarak –haklı şekilde- kullanan bir Recep Tayyip Erdoğan vardı. 

O Erdoğan ile bugünün Erdoğan’ının aynı kişi olup olmadığı hususunda şüphe etmek herkesin hakkı!