“Hatta mektuplarınızı aldığımdan bir gün evvel, arabayla gezmeye çıkmıştım. Birden, Kur’ân’ın medhine mazhar olan hüdhüd-ü Süleymanî kuşu bir müjde vermek istiyor gibi, on beş dakika kadar yolumuzu takiben sağa ve sola ve yola konup, uçup, yine gelip, hiç bu acip tarzı görmediğimiz surette, kanaatım geldi ki, yarın beni mesrur edecek bir haber alacağım. Beni gezdiren Nureddin’e dedim. O da benim gibi o kuşun o garip vaziyetinden hayret ediyordu. Birden, biz onun sırrını ifşa ettiğimizden kayboldu.” 1
Kuşların Risale-i Nur’la alâkadarlıkları: “Bir zaman bin kalemle Nurlar’a çalışan Sava kahramanlarından ve Nur’un ehemmiyetli şakirtlerinden Mustafa Yıldız’ın hüdhüd-misal kuşu hüdhüd-ü Süleymanî nevinde Nur işleri hakkında harika vaziyetleri göstermek acip değil, çok emsali var. Kuşların Nurlar’la alâkadarlıkları, çok hadiselerle tahakkuk etmiş.” 2
Zülfikar’ın serçe kuşunun müjdesinden sonra Üstada ulaşması:
“Aziz, sıddık kardeşlerim,
Evvelâ: Cennetü l-Firdevsin meyveleri ve Medresetüz-Zehranın heyet-i faalesinin sahaif-i amelleri ve defter-i haseneleri olan Zülfikar ve arkadaşlarını, selâmetle Cuma gecesi serçe kuşunun verdiği müjdeden iki saat sonra kemal-i sürurla aldık.” 3
Üç dört hüdhüd kuşunun Sikke-i Gaybiyeyi alkışlaması: “Medrese-i Nuriye’nin elmas kalemli kahramanlarından Mustafa Yıldız’ın, sureten kısa ve manen uzun ve kıymetli mektubunda, medrese-i Nuriyenin kahramanlarına havale edilen Sikke-i Gaybiye’nin yağlı kâğıda yazılmasını üç dört hüdhüdün manen alkışlaması gösteriyor ki, inşaallah Sikke-i Gaybiye medrese-i Nuriyede parlak bir tarzda çıkacak ve güzel fütuhat yapacak.” 4
Üstad Hazretleri kendine ait Risele-i Nurlar’ı Diyanet İşleri Başkanlığı’na gönderdikten sonra Safranbolu ve Eflani’den gönderilen Risalelerden evvel odasına giren kuşla ilgili şunları söylüyor:
“O mübarek hediyeler odama geldiği zamandan on dakika evvel, serçe kuşuna benzer bir kuş yatağımın ayağı altında gördüm. Halbuki pencereler ve kapı kapalı, hiçbir delik yok ki, o kuş girebilsin. Baktım, benden kaçmıyor. Bir parça ekmek verdim; yemedi. Kalben dedim: “Üç dört sene evvel aynı burada kuşların müjde vermesi gibi, bu da müjde veriyor.”
“Hakikaten aynı zamanda o mübarek Nurlu hediye geldiği gibi, üç senedir haber almadığım müftü kardeşim Abdülmecid’den güzel bir mektup aldım. Bana hizmet eden Halil geldi. “Bu kuşa bak, bu da eski kuşlar gibi bir müjdecidir” dedim. Sonra pencereyi açtık, gitsin; gitmiyordu. Yukarıda beş altı defa uçtu, gitmedi.
Sonra Sungur da geldi. “İşte sen de gör” dedik; o da gördü. Yarım saat sonra, nasıl görülmesi harika oldu; bulunmaması da harika oldu. Pencereden çıkmadan Halil ile aradık, bulamadık. Kayboldu.” 5
Dipnotlar:
1- Bediüzzaman Said Nursî, Emirdağ Lâhikası, 154-55.
2- A.g.e. 165.
3- A.g.e. 180.
4- A.g.e. 199.
5- A.g.e. 257.