Cumhurbaşkanı’nın “ABD ile işbirliğinin derinleştirmesinde hemfikiriz” dediği Trump’la “dostluk ve şahsî ilişkiler”e odaklandığı vartada yine Trump’ın tehdit tweetleri ve Amerikan Kongresi’nden dayatılan “ağır ekonomik yaptırımlar”a karşı Ankara’nın tepkisinin sözde kalması dikkat çekici.
Sadece bildik beylik lâflarla veryansın edilerek âdeta kamuoyunun gazı alınarak geçiştiriliyor.
Cumhurbaşkanı’nın Amerika ziyaretinden sonra Kongre ve Amerikan yönetimi “yaptırımlar”ı hâlâ “tehdit sopası” olarak elinde tutarken, “yaptırım kararları” arasında “Cumhurbaşkanı ve âilesinin Amerika’daki mal varlığının araştırılıp raporlanması” vahametine “tahkirli mektup”ta olduğu gibi sessiz kalınıyor.
Cumhurbaşkanı’ndan iktidar partisi sözcülerine “iktidar cânibi”nden “kimse bize dayatmada bulunamaz!”, “tehditlere - şantajlara boyun eğmeyiz” çıkışları “iktidara ilişik medya”da “zafer çığlıkları”yla, “dik duruş” olarak propaganda edilirken, Ankara’dakiler hiçbir fiilî tavır sergilemiyor; oldu bittilere karşı fiiliyatta tek bir eylem ve icraatta bulunulmuyor.
ABD’YE CİDDÎ TEDBİR VE TAVIR YOK…
Tıpkı Trump’ın desteğiyle Kudüs’ü başkent ilân eden, BM kararlarını çiğneyerek yasadışı Yahudi yerleşim birimleriyle istilâsını daha da genişleten, Suriye’ye ait Golan Tepeleri’ni işgal eden, Gazze’ye ve bütün Filistin’ne baskı ve zulmü gün geçtikçe arttıran İsrail’e “Ey İsrail!” çıkışları manşetlere, ekranlara taşınıp iç politikada kullanılırken, her defasında İsrail’e “zâlim devlet - terör devleti” söylemiyle rest çekilip sözde meydan okunmakla kalındığı, son 18 yılda tarımdan tohumculuğa, turizmden telekomünikasyona arttırılan ekonomik, savunma sanayii işbirliğine dair anlaşmalardan birinin dahi askıya alınmasından kaçınıldığı gibi.
Gariptir ki bizzat Cumhurbaşkanı’nın yakınmasıyla, Pentagon’un YPG’ye uçaksavardan füzeye elli bir TIR ve iki bin uçak dolusu silâh - mühimmat sevkıyatının önemli kısmını yaptığı İncirlik Üssü her defasında gözardı ediliyor.
Oysa Adalet Partisi (AP) hükûmetinde Türkiye, 1967’deki “Altı Gün Savaşı”nda İsrail’e karşı açıkça Filistin’den yana tavır almış; merhum Başbakan Süleyman Demirel, İsrail’in yanında yer alan ABD’nin Araplara karşı İncirlik Üssü’nü kullanmasını “Müslüman kardeşlerimize karşı ülkemdeki üslerin kullanılmasına izin vermem!” tepkisiyle reddetmişti. Siyasi iktidarın her vesileyle en üst düzeyde “karalamaya” yeltendiği “geçmişte”, İsrail’e ve ABD’ye açık, etkili ve caydırıcı tavır konulmuş; ciddi direnç ve fiilî tepkilerle milletin izzeti korunmuştu.
Bunların başında Demirel’in Amerikan ambargosuna - yaptırımlarına karşı “İncirlik Üssü’ndeki Amerikan üs ve tesislerin kapatması geliyor.
DEMİREL, ABD’NİN İNCİRLİK’İ KULLANMASINI YASAKLAMIŞTI
1974’teki Kıbrıs Barış Harekâtının ardından CHP-MSP koalisyonunun dağılması üzerine yine AP’nin büyük ortağı olduğu hükûmetin Başbakanı olarak Demirel, kucağında bulduğu “Amerikan silâh ambargosu”nun yanlışlığını, Ankara’ya gelen dönemin Amerikan Dışişleri Bakanı Kissinger’e, ardından Brüksel’de ABD Başkanına “Ambargonun ABD ile ilişkileri gerip TSK’nin savaş gücünü zaafa uğrattığını” anlatarak, “Bizi sert tedbirler almaya zorlamayın” diye uyarmış; ve sonuç alınamaması üzerine, 25 Temmuz 1975 tarihli Bakanlar Kurulu kararıyla ABD’nin İncirlik’i kullanmasıı yasaklanıp 21 üs ve tesisi kapatılmıştı. Amerikan bayrakları indirilerek yerine Türk bayrakları çekilmiş; 5 bin Amerikalı asker ve sivil personeli devre dışı bıraktıran ve Amerikan istihbaratını yüzde 40 kör eden “sert ve kararlı” tavır konulmuştu. (Güneri Cıvaoğlu, Milliyet, 7.1.17)
Şimdi ise, iki iki ileri - bir geri Amerikan yönetiminden ve Kongre’den savrulan tehdit ve şantajlarla Türkiye âdeta “terbiye” edilmek istenirken, Ankara’dakilerden kayda değer hiçbir mukabele yok...