Ben, hâdisenin kader cihetine değinmek istiyorum, tevhid inancımıza göre, ALLAH'ın izni olmadan sinek kanadını oynatamaz, buna rağmen böyle elim bir hadise meydana gelmiş ise burada kaderin bir hükmü vardır, "beşer zulm eder kader adalet eder" bizler nasıl bir yanlışlar yaptık ki, kaderin bu fetvasına maruz kaldık?
Bu hadiseden hepimiz zarar gördük, bunu bahane edip ehl-i zındıka Üstadımıza, Risale-i Nurlar’a ağır hücum etti! Üstadımız ve Nurlar bunu hak etmiyor! Bu ağır vebalin altından nasıl kalkacağız? Nerelerde yanlışlar yaptık, bunları düşünüp bir nefis muhasebesi yapıp Rabbimizden affımızı talep etmemiz gerekir diye düşünüyorum. Hepimiz kuluz şaşarız, burada önemli olan yanlışlarımızı anlayıp yanlışta israr etmemektir.
Sevgili Üstadımız, hayatı ile de, eserleriyle de nasıl hareket etmemiz gerektiğini bizlere örnek olup beyan etmiştir:
Baki hakikatlar, fani şahıslar üzerine bina edilmez, edilir ise o şahıs ehl-i zındıka tarafından çürütülür, bundan dâvâda zarar görür deyip kendi şahsını daima arka planda tutup, Nur'ları ön plana çıkardığını görüyoruz, Büyük tanımayın, zira kendini büyük gösteren sabiyyi müteşeyyihtir diyor! Bunun gibi binlerce misaller vardır. Risale-i Nur’un mesleği Sahabi mesleği diyor, Sahabilerin hayat tarzını hepimiz iyi bildiğimiz halde, şahısların etrafında yoğunlaşıp, Nurculuğu bir tarikat mesleği haline getirmek doğru olur mu? Risale-i Nur’un mesleği ehl-i tahkik mesleğidir, Nurcular Üstadımızın ferdiyet mesleğine sahiptirler. Buna rağmen, şahıslara değil şahs-ı maneviye tabi olmamız elzemdir. Zira şahıs olarak yanılabiliriz, fakat şahs-ı manevî olarak yanılmayız. Çünkü şahs-ı manevide meşveret hakimdir, şahısların değil diye düşünüyorum.