OHAL takviyeli tek adam rejimi kaybetti.

Demokrasiyi, hukuku, adaleti, parlamentoyu, ortak aklı vurgulayan çizgi kazandı.

Bu sonucun her alandaki yansımalarını zaman ilerledikçe çok daha iyi göreceğiz.

Konunun bilhassa yargı boyutu çok kritik ve önemli. Çünkü tek adam rejimini kendi hedefleri istikametinde yönlendirip kullanan derin odaklar, en çok bu alanda aktif.

Kontrollü ve güdümlü medya desteğiyle.

20 Temmuz OHAL sürecinde zirve yapıp etki ve sonuçları hâlâ devam etmekte olan hukuksuz uygulamalar böyle şekillendi.

Tek adam sistemi üzerinden kontrol altına alınan iktidar siyaseti yargıyı da ağır bir baskıya maruz bıraktı ve derin bir siyasî müdahale ortamında verilen tartışmalı yargı kararlarıyla inanılmaz mağduriyetler üretildi.

İşte 23 Haziran, bu vahim duruma ve gidişata da fren koyacak bir sürecin önünü açtı.

Seçimi takip eden günlerde AYM’den çıkan hak ihlâli kararları veya kritik davalardaki karşıoy yazıları, bunun ilk işaretlerinden gibi.

Meselâ Deniz Yücel’e tazminat kararı ile Gezi davası, Osman Kavala, Ahmet Altan için verilen karşıoylar ve ilginç gerekçeleri.

Keza “Çocuklar ölmesin” dediği için ceza alıp iki sefer hapse giren Ayşe Öğretmenin ve 15 Temmuz davasında yargılanan Kara Harp Okulu öğrencilerinin beraat etmesi.

Gezi davasındaki iki tutuklu sanıktan biri olan Yiğit Aksakoğlu’nun tahliye edilmesi.

Tabiî, bir taraftan böyle kararlar verilirken diğer taraftan eski alışkanlıkları hortlatan uygulamalara hız verilmesi de dikkat çekici.

Meral Akşener ve Canan Kaftancıoğlu hakkında çok önce başlatılıp uyumaya terk edilmiş soruşturmaların raftan indirilmesi gibi.

Belli ki, önceki dönemlerde de benzerlerine defalarca şahit olduğumuz çok derin bir mücadele daha da kızışarak devam ediyor.

23 Haziran’da çok kritik bir eşiğin aşılmış olması, terazinin hak, hukuk, adalet ve özgürlük kefesinin ağır basacağı yönündeki ümitleri güçlendirdi. İşi tekrar tırmandırma gayretlerinin amacı süreci geri döndürmek.

Ama inşaallah başarılı olamayacaklar.

Çünkü su tersine akmaz.