Geride bıraktığımız yıllarda uzunca bir dönem yoğun, hararetli ve gergin tartışmalara konu olan bazı gündemler var ki, artık hiç konuşulmuyor ve dahası merak bile edilmiyor. O gündemlerin halihazırdaki durumu hakkında da kamuoyunun hiçbir bilgisi yok.
Bunlardan biri Suriye. Oradaki son vaziyet nedir? İç savaş bitti mi? PYD-YPG ve diğer terör örgütleri ne âlemde? PYD’nin “seçim” planı neyin nesi? Şam’ın bölgedeki pozisyonu eskisi gibi mi? Amerikan ve Rus askerî varlığı ne şekilde devam ediyor? Türkiye’nin bölgedeki üs ve karakolları ne durumda? Arap dünyası ile arayı düzelten, buna mukabil zaman zaman İsrail saldırılarına hedef olduğu halde herhangi bir karşılık vermeyen veya veremeyen Suriye, bizimle ilişkilerde tekrar normale dönülmesi için Türkiye’nin askerî varlığını çekmesi şartını koşmuştu; o konuda yeni bir gelişme var mı?
Mısır’la ve Sisi ile yaşanan keskin U dönüşlü manevra serencamı Suriye ve Esad’da da tekrarlanacak mı? Öyle olacaksa ne zaman ve nasıl?
Suriyeli sığınmacıların geri gönderilmesi bahsindeki durum ne? Ülkelerine dönebilecekleri ortam oluştu mu? Yoksa gelenler artık burayı daimî vatan tutup tamamen kalıcı hale mi geldi?
Daha birçok sual sorulabilir. Ama gelinen noktada bunların hiçbiri gündemde değil, konuşulmuyor. Sadece bazı belediyelerin Suriyelilere yönelik dışlayıcı, komşuluğa da, İslam kardeşliğine de sığmayan gayri insanî kararları gündeme geliyor ve bunlar vicdan sahiplerinin tepkisini çekiyor; o kadar.
Ve gerek Suriye’deki iç savaşın akıbeti, gerekse Türkiye-Suriye ilişkilerinin geleceği konusunda ilginç ve manidar bir sessizlik devam ediyor.
Bakalım nereye kadar...
Gündemden kalkan bir diğer konu Kuzey Karadeniz komşumuz Ukrayna’daki savaş. Orada da bir “kilitlenme” hali var gibi. Eskisi gibi “sıcak” savaş haber ve görüntüleri servis edilmiyor. Yakın zamanda Putin’in uzlaşmaya hazır olduğu şeklinde haberler geldi, son durum yine belirsiz.
Bir ara merkezinde Ukrayna’nın yer aldığı ve Türkiye’nin rol kapmaya çalıştığı “tahıl sevkiyatı” anlaşmaları da artık haber konusu olmaktan çıktı.
Görünen o ki, bu iki kriz odağında da Üstadın “diplomatların satranç oyunları” olarak ifade ettiği, işi çözümsüzlük zemininde zamana yayıp çürütmeyi ve çatışan taraflara sürekli kan kaybettirip “büyük güç”leri hep kazandırırken ilgili diğer ülkeleri sürekli diken üstünde tutmayı hedef alan “kilitlenme ve eylemsizlik” stratejileri devrede...