Said Nursî, kalemi ile Risale-i Nurlar’ı yazanlar için “Kalemini ümmiliğime yardım veren” kimi için ise, “Mübarek kalemini bize vermişti” “Kalemlerini bizim hesabımıza çalıştıran” “Elmas kalemliler” “Kudsî kalem” “kerametli kalem” “parlak kalemler” gibi ifadeler kullanmış. Risale-i Nurlar yazılmaya başlandıktan 20 yıl sonra teksir makinesinde, 35 yıl sonra da ancak matbaada basılabilmiştir. (Tarihçe-i Hayat, s. 147) 

Üstad Hazretleri kendisine kalemle yardım edenleri değişik sıfatlarla anmıştır. Ayrıca kendisine gönderilen el yazma kitaplardan sonra da bu sevincini zaman zaman gözyaşlarıyla karşıladığını, kimi zaman da hastalığına şifa olduğunu söylemiştir. Bu seride, kalemlerini Risale-i Nur’a verenler ve Üstadın onlar için yaptığı duâları okuyacağız.

Aziz, sıddık kardeşlerim ve hizmet-i imaniyede kuvvetli, metin, ciddî, sarsılmaz, fedakâr arkadaşlarım ve seyahat-i berzahiye ve uhreviyede nuranî yoldaşlarım, 

Sizin, her bir dirhemi yüz dirhem şüheda kanı kadar kıymettar siyah nuru akıtan mübarek kalemlerinizin bu defaki kudsî hediyelerin her bir harfine mukabil, Cenab-ı Erhamürrâhimîn sizlere bin rahmet eylesin. Amin.

Hanımların çalışkan kalemlerle duâ ile manevî yardımlarını Üstad şöyle methediyor: Marangoz Ahmed’in mektubunda Dârıviran Köyü’nün eski zamanın çalışkan talebelerini andıran fedakâr talebeler, bizi ve eski zaman talebelerini tahassürle yâd eden medreseden yetişme Risale-i Nur Talebelerine derin bir sürur verdi. Medrese-i Nuriye’nin hanımları, talebeleri, evrad-ı Kur’âniyeyle duâlarıyla, evradlarıyla çalışkan kalemlere manevî yardımları çok güzeldir. Bu havalideki hanımlara da tam bir ders olur. (Kastamonu Lâhikası, s. 96)

Kastamonu Lâhikası’ndaki bir mektubda (s. 187) aşağıda sıfatlarından bahsedilen altı müttehidin isimlerinin şunlar olduğu anlaşılmaktadır: Hüsrev, Hafız Ali, Hafız Mustafa, Tahiri, Rüştü.

Sizleri bütün ruhumuzla tebrik ediyoruz. Ve kalemlerini bizim hesabımıza çalıştırmaya karar veren altı müttehid, kahraman bir ruh, altı ceset ve altı yeni Said yerinde ve yirmi bir kardeşimi, yirmi bir Abdurrahman ve Abdülmecid yerinde kabul ediyorum. Cenab-ı Hak, o kalemlerin siyah nur olan mürekkeplerini, hadis-i sahihin nassıyla, herbir dirhemini, yüz dirhem şehid kanı kıymetinde yevm-i haşir ve mizanda defter-i hasenatlarına ilâve eylesin. Amin. (Kastamonu Lâhikası, s. 189)

Sizin bu mübarek bayramın hediyesi olarak gönderdiğiniz nurlu kalem hediyelerinizi o kadar kıymettar görüyorum ki tarif edemem. Cennetü’l-Firdevste âb-ı kevser destileri gibi, kemal-i iştiyâk ve şükranla ve sürurlu gözyaşıyla kabul edip başıma koydum. Böyle elmas kılıç gibi kalemleri ve hakikat kahramanlarını Risale-i Nur’a ihsan eden Cenab-ı Hakk’a hadsiz hamd ve şükrederim. Sizlere de o mübarek kitapların yazıları herbir harfine mukabil Cenab-ı Erhamürrâhimîn on hasene ihsan eylesin diye niyaz ediyorum.

Kardeşlerim, bu defa kudsî kalemle hediyeleriniz o kadar beni minnettar ve mesrur etti ki, güya dünyayı ışıklandıracak bir Nur fabrikası ve mazi ve istikbali râyiha-i tayyibesiyle muattar edecek bir gül fabrikası semâdan bizim imdadımıza gönderilmiş ve benim arkamda kuvvetü’z-zahr olarak duruyor ve mütemadiyen çalışıyorlar diye mesrur oluyorum. Yüz binler Elhamdülillâh! (Kastamonu Lâhikası, s. 188)