Okulumu bitirip, 1964-65 öğretim yılında Muğla ilinin Fethiye ilçesinin her türlü mahrumiyet ile iç içe olan Karaağaç Köyü’nde tek başıma işe başladım. Bir yıl çalıştıktan sonra dört aylık kısa askerliğimi, yaptım. Ondan sonra, Adıyaman’ın Çelikhan İlçesinin Ali Gür Mezrası’nda işime devam ettim.
Her ne kadar çevremdeki insanlar beni dindar bir öğretmen olarak tanıyıp, taktir hatta taltif ediyorlarsa da ben dinî açıdaki eksikliklerimin farkında olup, kendimi yetiştirmek için bir arayış içinde idim. Bulabildiğim bazı dinî ve millî dergi ve kitapları alıp okumak suretiyle bir şeyler öğrenmeye çalışıyordum. Hatta M. Şevket Eygi’nin çıkardığı Ş. Yüksel Şenler gibi yazarların kalem oynattıkları “Bu Gün” gazetesine abone olduğumu ve bu gazetenin posta yolu ile adresime geldiğini hatırlıyorum. Daha sonraki yıllar çıkmaya başlayan haftalık “İttihat” ve akabinde çıkan “Yeni Asya” ile birlikte “Bu Gün” gazetesini terk ettim.
Ayrıca ilçemizin Müftüsü olan kayın pederim ve mesai arkadaşları olan hocalarla kurduğum sıkı ve samimî dostluklar yolu ile edindiğim dinî bilgiler sayesinde dinî yaşantımda epeyce mesafe aldığımı da unutamıyorum.
Bendeki bu dindar görünümlü hal bir taraftan çevremdeki muhafazakâr kesim tarafından taktir ve beğeniyle karşılanırken; başta Millî Eğitimdeki Kemalist kesim olmak üzere, dinî değerlere ve dindarlara mesafeli olan kesim tarafından da tepki ile kin ve adavetle karşılanıyordu.
Bu halim ile öğrencilerime ve köylülere de bir şeyler öğretmeye çalışıyordum. Ama bendeki bu tahkiki değil; taklidi bir inanç ve itikatın sonucu olarak aklımı ve zihnimi devamlı işgal eden vesveseler ve şüpheler iç âlemimde tedirginliklere ve huzursuzluklara sebep oluyor. Bu sebeple aklıma takılan suallere beni tatmin edecek cevapları bulup, özlemini çektiğim huzur ve sürura kavuşmak için devamlı bir arayış içinde idim.
Ve nihayet arayışlarım meyvesinin vermiş Nurcuları bulmuştum. Bulmuştum, ama çocukluğumdan o zamana kadar bazı ifsat komitelerince Nurculuk ve Nurcular aleyhinde yapılan yalan, yanlış propagandalar ve iftiralar beni de etkilemiş olmalı ki bu numune-i imtisal bu güzide insanlara endişe ve şüphe ile bakıyorum, onları taktir etmekle beraber, onlara yanaşıp dostluk kurmaktan adeta korkuyorum.
Ama geçen zaman içinde onların o sıcak ve samimî yaklaşımlarını, mahviyet ve tevazularını, simalarındaki nuraniyet ve tebessümlerini, her türlü gösterişten uzak sade, derli toplu giyim ve kuşamlarını, Sünnet-i Seniyye üzere yaşantılarını, günah ve haramlardan şiddetle kaçınmaktaki takvalarını, farz ve vacipleri ifadaki hassasiyetlerini kısaca daha saymakla bitiremeyeğim kadar çok olan meziyetlerini, hasletlerini, feyiz ve faziletlerini görünce, bizzat şahit olunca kısa zamanda Nurculuk ve Nurcular hakkındaki bütün şüphe, endişe ve korkularım tamamen yok oldu.
Yaklaşık iki yıl kadar hiç Risaleleri elime almadan, Nurcuların bu örnek hal ve davranışlarından etkilenerek bu güzide camiaya katılmaya karar verdim. Ve daha önce biriktirdiğim bütün kitaplarımı bir çuvala doldurarak yok fiyatına satarak onların yerine Risaleleri alıp okumaya başladım. Okudukça öğrendim ki Nur Talebeleri o gıpta ile baktığım ve beni celbeden o güzel meziyet, hal ve davranışlarının hepsini bu emsalsiz eserlerden almışlar.