Ama şükürler olsun ki, bizimle aynı yaşlarda olan veya daha sonra gelen bahtiyar nesillerle birlikte, Risale-i Nur’u tanıyıp okuma nimetine mazhar olduk.

Zaten Üstad hayatta iken de, özellikle son yıllarında giderek artan ziyaret taleplerinin çoğunu “Zahmet etmenize ve masrafa girmenize gerek yok, bulunduğunuz yerde eserlerimden birini açıp okuyun, benimle görüşmüş gibi olursunuz” diyerek geri çeviriyor ve nazarları eserlere yöneltiyordu.

Ve “Mevtim [vefatım], hayatımdan ziyade dine hizmet edecek” derken, eserleriyle ortaya koyduğu iman ve Kur’ân hizmetinin, talebeleri tarafından haklı şûrâ esası üzerinde teşkil edilecek ihlâslı ve mütesanid bir şahs-ı manevî ile devam edeceğini söylüyordu.

Nitekim öyle de oldu. Nur hizmeti, Üstadı hiç görmeyen, ama eserleriyle yollarını aydınlatan genç nesillerin bu manalar etrafında kenetlenerek yaptığı çalışmalarla devam etti. Daha Üstadın sağlığında iken, hiçbir kuvvetin söküp atamayacağı bir sağlamlıkla Anadolu’ya kök salan bu hizmet dallanıp budaklandı ve dünyanın her tarafına yayılarak küresel bir boyut kazandı.

Risalelerin telifinin başladığı Barla’dan itibaren İlâhî bir istihdamla hizmette yer almış saff-ı evvel öncüler; Kastamonu, Denizli, Afyon, Emirdağ, Isparta, İstanbul... safahatında nurlu kervana dahil olmuş kahramanlar derken, hizmet bayrağı sürekli yenilenen genç nesiller tarafından devralınarak burçlarda dalgalandırılıyor.

Hizmet tarihine isimlerini altın harflerle yazdırıp terhis belgelerini alarak bu dünyadan göçen kahramanlar berzahtaki menzillerinde, hayatta kalan ve sayıları iyice azalan son şahitler de evlerinde emeklerinin zayi olmadığını ve boşa gitmediğini görmenin mutluluğu içinde, gençlerin bu hizmetlerini takdirle takip ediyor, alkışlıyor ve Allah’a şükrediyorlar.

Ne mutlu Barla’da yakılan meş’alenin ışığıyla yürümeye devam eden ve son derece zor şartları göğüsleyerek, çok ağır baskılar altında, büyük fedakârlıklarla hizmetleri omuzlayıp nesilden nesile devrederek bugünlere ulaştıran nurlu ve onurlu kervanda yer alan bahtiyarlara.