Gündüzalp’le nasıl ilgilendiğini şöyle anlatıyor: “Kendisine Bediüzzaman Hazretlerini ve Risale-i Nur’u dilimin döndüğü kadar anlattım. Çok meşgul olduğunu, evlerindeki roman, hikâye ve felsefe kitaplarını bitirinceye kadar başka bir kitapla meşgul olamayacağını ifade etti. ‘Sırada 300 kitap var, onları okuyayım, Risale-i Nur’u da okurum’ dedi. Tam 6 ay fikrî sohbetlerimiz devam etti. Bazan gece 1’e kadar konuştuk...”

Ve 6 ay sonra Gündüzalp, Filizer’in verdiği Gençlik Rehberi’ni okumaya başlıyor.

Sonrasını Gündüzalp’ten dinleyelim:

“Kitabı aldım, o gece geç vakte kadar okudum. Bu nasıl kitaptı? Hem anlamıyordum, hem anlıyordum. Anlamıyordum, zira anladığımı ifade edemiyordum. Fakat içimde bir inkılâp, ruhumda bir sükûn, kalbimde bir sürur, derin bir tesir duyuyordum.”

Sonra tamamen Risale-i Nur’da yoğunlaşan Gündüzalp, günde 14 saat Risale okuyor. Bazan bir sayfayı 40 defa okuyor.

Gündüzalp’in 6 aylık bir sürecin sonunda Risale-i Nur’la tanışma hikâyesi ve “sebeb-i saadetim” dediği Filizer’in bu süreçteki samimî, sabırlı, takipçi, ısrarlı ve teşvikkâr gayreti hepimize çok şey anlatıyor.

Günümüzün gençleri arasında da her biri ayrı bir Zübeyir olma istidat ve potansiyeline sahip kimbilir ne cevherler var...

Onları keşfetmek, Risale-i Nur’la tanıştırmak ve hizmetlerimize kazandırmak için nasıl çalışmamız ve davranmamız gerektiğinin en güzel örneği, Filizer’in Gündüzalp’le ilgilenme ve muhatabiyet şekli.

Onun 6 aylık gayreti, Gündüzalp gibi muhteşem bir değeri hizmete kazandırdı.

“Vesile olan, yapan gibidir” kaidesince, Gündüzalp’in Nur’a yaptığı tarihî hizmetlerden Filizer de hissedar. 

Ne mutlu ona ve yeni Zübeyir’lerin keşfine çalışanlara...