Son zamanlarda yaşanan hadiseler, zahiri kayıplara sebep olsa da, büyük kazanımları da beraberinde getirdi. Birçok nimetin kıymeti anlaşıldı. Daha bilinçli ve titiz olmamıza vesile olan bu sürecin, en önemli olarak aile hayatına farklı yansımaları oldu. Yuvalarımızın en güvenilir, korunaklı yerler olduğunu görmüş olduk. Hanelerimizdeki huzurun temel kaynağı olan aile kavramı, bu sayede daha da anlam kazandı.

Maalesef aile şuuru ile yaşamayanlar, bu huzurdan mahrum kaldılar. Büyük çatışmalarla birlikte evlilikleri zarara uğratanlar da oldu ne yazık ki. Bir kısımları ise, fıtrata aykırı hareketlerle yuvaları sarsan hallerle, hanelerini tahassüngâh yapamadılar. 

Eşlerin birbirlerini tamamlamaları, hayra teşvik etmeleri gerekirken; geçici, faydasız işlerle fırsat edilmesi gereken zamanlar öldürüldü. 

Halbuki Bediüzzaman’ın yıllar öncesinden tesbit ettiği hakikatler, bize huzurun  şifrelerini gösteriyordu. “Müslümanın tahassüngâhı ve bir nevi Cenneti ve küçük bir dünyası aile hayatıdır.”  Demek ki yuvaları tahassüngâh yapan bir sır vardı. İşte o sırrın çözümünü şu satırlarda görebiliriz:

“Eğer iman-ı ahiret o hanenin saadetinde hükmetmezse, o aile efradı her biri şefkat ve muhabbet ve alâkadarlığı derecesinde elim endişeler ve azaplar çeker. O Cenneti Cehenneme döner. Veyahut muvakkat eğlenceler ve sefahatlerle aklını tenvim edip uyutur. Eğer ahirete iman o haneye girse, birden ışıklandıracak ortalarındaki münasebet ve şefkat ve karabet ve muhabbet kısacık bir zaman ölçüsüyle değil, belki dar-ı ahirette, saadet ve ebediyette dahi, o münasebetlerin devamı ölçüsüyle samimî hürmet eder, sever şefkat eder, sadâkat eder, kusurlarına bakmaz gibi ahlâk yükselir hakikî insaniyet saadeti o hanede başlar inkişafa..” 1

Bediüzzaman, sadece bu dünyada değil, ahiret âlemlerinde de saadete kavuşmanın formülünü veriyor. Herkesin evlerine çekilerek huzuru aradığı günlerde, bize hakikî çareyi sunuyor. Yapılan çağrılar ile mecburî olarak çekildiğimiz evlerimizde, özümüze dönmenin hikmetini daha fazla anlamış olduk. Bacasında muhabbet tüten yuvalarımız, hakikaten sığınacağımız yerler oldu. Aile olmanın şuurunu bir kez daha idrak etmiş olduk. 

Bu süreç kimilerine ceza olarak gelse de, kimilerine manevî lezzet verdi. Bu şuur ile yaşayanlar, hanelerinde emniyet ve huzuru buldu. Yuvaları Medrese-i Nuriye yapmak için fırsatlar doğdu.

“Herbir adam eğer hanesinde dört beş çoluk çocuğu bulunsa kendi hanesini bir küçük medrese-i Nuriyeye çevirsin” 2 gayesi içinde, yuvalarımızı tahassüngâh yapma gayretinde olursak toplum, manen de temizlenecek inşaallah. Sağlıklı toplumun temelini oluşturan aile, manasını yitirdiğinde toplumsal çöküş yaşanıyor, nesiller de tehlikeye giriyor. Ama iman, hanelerimizde hayat bulursa, toplum iyileşir, yeniden yükselişe geçer. Evlerimiz, sağlam bir kaleye, güvenilir bir sığınağa dönüşür. Sıkılıp kaçacağımız yerler yerine, huzur bulup sığınacağımız yuvalar olur.

Velhâsıl, bu vesileyle toplumu çökertmek için aile hayatını zedelemek isteyen gizli, dinsiz komitelerin bozmaya çalıştığı yuvalarımızın kıymetini bir kere daha idrak etmiş olduk. Aile olmanın şuurunu iman ile yakalayabiliriz. Evlerimizi tahassüngâh yaparsak, Cennetin numunesini dünyada da görebiliriz inşaallah.

Dipnotlar:

1) Asa-yı Musa, Yeni Asya Neşriyat, İstanbul, 2019, s. 40.

2) Emirdağ Lâhikası, Yeni Asya Neşriyat, İstanbul, 2019, s. 77.