Zaman zaman 60 derece sıcaklığa ulaştığımız Temmuz ayında, sabahın henüz serin zaman diliminde, evimin balkonunda kitap okuyorum. Bedenimi ve ruhumu kitabın satırlarındaki sıcaklığın daha çok etkilediğini hissediyorum.
Madem hislerle yolculuk yapıyoruz, hissim o ki, kitaplar bulundukları yerleri serin ve selâmetli hâle getiriyor. Kışın soğuğundan yazın sıcağından insanı selâmetli iklime çekiyor. Tabiî eğer o iklime girilebilirse.
Bu sene de yaz tatiline memlekete gidemedik. Bu da ayrı bir duygu işte. Memlekette olmak, oraları görmek, oraları koklamak, ora insanlarıyla görüşmek, konuşmak, dertleşmek, hasb-i hal etmek ve sıla-i rahim yapmak insana iyi geliyor. Tabiî gidememek de hasret duygusunu pekiştiriyor. İçinizdeki hisler sizi alâkalı alâkasız oralarla bağlantı kuruyor ve sizi oralara taşıyor. Yani normal şartlarda memlekette değilsiniz, ama gelin görün ki, evde, işte, şehir içi yolculukta, alış verişte, pazarda hep zihniniz memlekete gidip gidip geliyor. Neredeyse oradaki kadar bir zihin etkinliği oluşuyor. Belki gitseniz bu kadar orada olmayacaksınız. Yani bazen bedenen bulunmadığınız yerde ruhen daha çok bulunuyorsunuz. İnsan böyle işte, bazen içinde olmadığının daha çok içinde oluyor, bazen de içinden atmak istediğini iyice yerleşmiş buluyorsun.
Balkonda kitap okurken hanım bir nektari bir de elma yıkayıp, küçük bir kabın içinde ikram etti. Teşekkür ettim. Doğrusu elmanın, nektarinin ve tabağın üzerindeki yıkanmışlığın ifadesi olan su damlacıklarını çok sevdim. Ve tabiî ki nimetleri de. Asıl mesele ise, nektariyi değil, ama elmayı ısırdığım anda o aldığım tadın beni taa Toros Dağları’nın arasında, Sarınç Yaylamızdaki rahmetli babamın ektiği elma ağaçlarından koparıp yediğimiz elma tadına götürmesi. Ne ilginç dedim kendi kendime. Binlerce kilometre uzaktasın, ama dilinin algıladığı bir tat seni bir anda yıllar öncesine, o tadın ciddî kaydedildiği binlerce kilometre uzaktaki mekâna taşıyor.
Yani belki de o elmayı şimdi orada yeseydim bu etkileşim oluşmayacaktı. Çünkü bu hissi tetikleyen bir de özlem vardı.
Diyeceğim o ki, güzel his yüklemeleri yapmışsanız, o kayıtlar sizi sonrasında da mutlu ediyor. Altmış derece sıcak mekânlar bir anda serinleyip ya da buzların eridiğini hissediyorsunuz. Ve ruhen tatlılığa ulaşıyorsunuz.
Mesele, her an bir hatıranın içinde olduğunu bilip, güzel hatıralar kaydetmektir.